Hoofdstuk 5

Canisius stond lekker te douchen. Hij stond nog te rillen van wat er in het bos was gebeurd. Zijn vader had hem wat advies gegeven voor als de man zich nog liet zien.''Het belangrijkste van allen is dat je hem geen kans mag geven je pijn te doen, of zelfs om je te doden''. Canisius kon het maar niet over zijn hart krijgen dat hij aangevallen was door een vreemdeling. Gelukkig was hij nu veilig thuis en onder bescherming van zijn vader. Canisius stapte uit de douche en droogde zich af. Hij liep naar zijn kamer en trok zijn pyjama aan. Hij ging nog even achter zijn bureau zitten om nog wat te studeren. Na een uurtje stopte hij het boek weg in zijn boekenkast. Hij kroop onder de dekens en sloot zijn ogen.

Bob zat beneden in de woonkamer een plan te bedenken. Zijn zoon was tenslotte aangevallen en zijn vrouw kwam morgenochtend pas thuis. Hij pakte een boek over Beschermende Bezweringen en liep er een paar na. Fianto Duri, Protego Totalum,
Repello Inimigotum. Allemaal spreuken die Bob had geleerd om zijn baan te krijgen. En nu zou zijn studie zijn vruchten afwerpen. 'Vooruit met de geit dan maar' zei Bob zuchtend. Hij was nerveus, want hij had dit maar 1 of 2 keer gedaan. En dat was om het centrum van Greenwitch te beschermen. Hij stapte naar buiten en zag de zon al opkomen in het oosten. 'Dan moet ik maar opschieten' mompelde Bob tegen zichzelf. Hij pakte in een vloeiende beweging zijn stok uit zijn mouw en richtte deze naar de hemel. 'Protego Totalum, Fianto Duri, Repello Inimigotum!'. Er schoten allemaal lichten uit zijn stok en het huis werd optimaal beveiligd. 'Zo, die komt er niet meer in' zei Bob trots.

De zon scheen door het raam van Canisius' kamer door recht in zijn gezicht. Hij opende zijn ogen langzaam en keek recht in de zon. Hij sloot snel zijn ogen om niet verblind te raken. Hij stapte uit zijn bed en liep langzaam de trap af. 'Goedenmorgen' zei Canisius nog slaapdronken. 'Goedenmorgen lieverd' zei een vriendelijke stem tegen hem. Hij keek op en zag zijn moeder bij de deuropening staan. 'Je vader is vroeg vertrokken aangezien hij vandaag zijn loonstrook zou ontvangen. Als hij opslag zou krijgen wou hij in het bos gaan wonen. Want hij heeft toestemming gekregen om daar te bouwen'. Canisius leek ineens wakker te schieten. 'Maar dat is geweldig! Dus dan zijn we rijk?!' vroeg Canisius opgewonden.
Zijn moeder knikte opgelaten en glimlachtte haar hagelwitte tanden bloot. Canisius ging toen aan tafel zitten en wachtte tot zijn moeder het ontbijt ging opdienen. 'Kijk is wat ik voor je heb gemaakt. Gebakken eieren met spek en toast.' zei Angelique met een glimlach. Canisius keek hongerig naar zijn bord en glimlachte toen vriendelijk terug naar zijn moeder. Hij at met genot zijn eten op en las ondertussen een boek. Zijn moeder streek met haar hand door zijn donkerbruine haar. Ik moet zo weer naar het werk, dus tot vanavond lieverd. Ze gaf hem een kus op zijn wang en verdween door de deuropening.