022

‘Het was leuk. Moeten we meer doen’, zei ik toen we voor mijn huis stonden. Het was pas half één dus we hadden nog tijd genoeg tot mijn ouders zouden thuiskomen van hun werk en Rebecca me zou bestoken met berichten om te vragen waarom ik niet op school was.
Niall en ik vielen bijna om van de honger en we waren zonder ook maar iets af te spreken terug naar mijn huis gegaan om te eten.
Toen we binnenkwamen deed ik mijn jas uit en liep rechtstreeks naar de keuken. Niall volgde me en niet veel later stonden we rechtstaand in mijn keuken van een broodje kaas te eten. Af en toe zag ik Niall met gesloten ogen van zijn eten genieten en ik moest me inhouden om niet spontaan te beginnen schaterlachen. Maar na een tijdje werd het me toch teveel en begon ik de longen uit mijn lichaam te lachen. Niall keek me aan alsof ik klaar was voor het gekkenhuis en ik moest de tranen uit mijn ogen wrijven.
‘Je – je, -je bent zo-o-oooo grappig als je ee-eet’, probeerde ik hem te verklaren en er kon bij hem ook een klein lachje af.
‘Doe even normaal’, zei hij maar begon uiteindelijk ook te lachen. Geen idee waarom.
Toen we na een tijdje uitgegeten waren en ons voor de brandende haard hadden gezet kon ik het niet laten om af en toe naar Niall te kijken vanuit mijn ooghoeken. Eerst viel het hem niet op, maar na een tijdje zag ik hem ook af en toe mijn blik vangen, ook al keek ik dan wel onmiddellijk weer weg.
‘Wat?’ grinnikte hij toen hij me voor de zoveelste keer had betrapt op alweer een blik.
‘Niks’, zei ik diep schamend en ik wende me met rode wangen af.
Ik zag een beweging in mijn ooghoek en onmiddellijk keek ik op naar Niall die zich subtiel dichter bij me wou zetten. Ik hief mijn hoofd op om hem te laten weten dat ik het wel zag maar dat stopte zijn actie niet. Hij ging gewoon verder, kwam pal naast me zitten en nam vervolgens nog eens mijn hand vast.
Opnieuw wende ik me met brandende wangen af door Nialls vastberadenheid. Maar geen haar op mijn hoofd dacht eraan om mijn hand weg te trekken. Nialls handen waren zo zacht. Alsof hij ze ’s avonds telkens insmeerde met crème of zo. Wat raar zou zijn, voor een jongen.
‘Zouden ze je niet missen op school?’ vroeg ik na een tijdje. Niall en ik zaten beiden in het vuur te staren.
‘Hm?’ vroeg hij afwezig.
‘Je vrienden. Gaan ze je niet missen?’
‘Sean misschien wel. Die zal me na school wel bellen of sms’en. Maar de rest? Nee. Ik ben zo soort van onzichtbaar voor hun.’
Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hem spottend aan. Niall? Onzichtbaar?
‘Je weet toch dat ik er alleen bijloop voor Sean. Dat valt ook de rest van het groepje op. En omdat ze Sean niet kwijt willen en Sean mij niet kwijt wil moeten ze me er maar bijpakken. Of ze dat nu willen of niet’, zei hij nonchalant. Was dit nu werkelijk? Ik had altijd gedacht dat iedereen hem geweldig vond en met hem wou rondhangen. Ging het dus de hele tijd om Sean. ‘Daarom dat ik er ook niks aan kan doen als ze je weer pesten. Ik heb niets van macht daar. Sean misschien wel, maar die houdt er zich niet zo mee bezig en laat alles gewoon over zich komen’, zei hij terwijl hij me doodserieus aankeek. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen. Niall wou echt dat ze me niet meer pesten. Hij kon er gewoon niets aandoen.
‘Je bent echt lief’, zei ik met een brok in mijn keel en Niall trok me dichter naar hem en sloeg zijn armen rond mij.
‘Weet ik’, grinnikte hij. Ik lag nu half op zijn schoot en liet me nog een beetje zakken zodat ik mijn hoofd op zijn bovenbenen kon leggen. Niall wreef een paar verdwaalde haartjes uit mijn gezicht en keek me met een blik aan die ik niet direct kon benoemen.
‘Ik snap trouwens niet eens waaróm ze zo tegen je doen’, zei Niall bedachtzaam. ‘Je bent mooi, lief, slim. Op zich dus geweldig’, vervolgde hij. Ik voelde al het bloed naar mijn wangen stijgen maar kon me niet afwenden omdat Niall nog steeds naar me zat te staren.
‘Doe normaal’, mompelde ik.
‘Kan ik niet’, grinnikte hij en er ontsnapte ook een zenuwachtig lachje uit mijn mond. Opeens werd Nialls blik doodserieus en slikte hij hoorbaar. Zijn blik verplaatste zich tussen mijn ogen en mijn lippen en mijn hart begon opeens sneller te slaan. Was hij nu van plan wat ik dacht dat hij van plan was?
Nialls hoofd kwam dichter naar mij toe, en opeens voelde ik twee zachte lippen op mijn lippen. Even wist ik niet wat te doen, maar zette toen mijn gedachtestroom uit en liet me meevoeren in de zoen. Nialls lippen waren zacht, en hij kuste me zeer teder. Het was geen tongzoen vol passie, maar het was een gewone kus vol liefde. En meer had ik op dit moment niet nodig.

Heya guys. Oké, ik weet dat het lang geleden is geweest, maar ik heb het echt razenddruk gehad met de rest van mijn stories ;o Daarom wil ik jullie dan ook bedanken om je abo niet te verwijderen Als bedankje is deze trouwens ook extra lang met een portie romantiek in I hope you enjoy it. Oh, en btw; Zouden jullie me alsjeblieft is de top in kunnen krijgen net na middernacht? Het zou vééééél voor me betekenen ;d