Foto bij 6.3

'In het begin bleef ik hockeyen. Milou had ik het verteld, op de voorwaarde dat ze het tegen niemand zou vertellen. Mijn ouders kwamen erachter en gooide me uit hun huis. Ik was niet meer welkom. Het was als een verbannen uit de familie. Ik heb ze daarna ook nooit meer gezien, gehoord of gesproken. Mijn ex was inmiddels begonnen met dreig-smsjes te sturen over wat er zou gebeuren als ik het kind niet weg zou halen. Ik negeerde ze en ging gewoon door. Toen ik niet meer kon hockeyen na een maand of 4, omdat het te zwaar werd, ging ik elke wedstrijd kijken. Dat gaf me het gevoel dat ik er nog een beetje toe deed. Dat ik nog iets had om me aan vast te houden. Toen ik bijna 7 maanden zwanger was ging het fout. Ik was weer op de hockey, maar mijn ex ook. Het viel hem duidelijk op dat ik het kind niet weg had laten halen. Hij volgde me en toen ik alleen was trapte hij me en sloeg me. Zijn enige mikpunt was mijn buik, maar omdat ik die beschermde zat ik uiteindelijk alsnog over de blauwe plekken. De pijn werd me te veel en ik viel flauw in dat steegje. Het enige wat ik daarna weet was dat ik wakker werd in het ziekenhuis waar me meegedeeld werd dat mijn baby overleden was en dat ze hem verwijderd hadden. Alles veranderde. De maand erna functioneerde ik niet normaal. Ik zal in mijn appartement en het enige wat ik kon doen was huilen. Mijn beste vriendin en Milou kwamen zo vaak als mogelijk langs, maar hun leven moet ook gewoon door gaan. Na die maand moest ik wel naar buiten komen. Het eten in huis was op. Langzaam begon ik mijn leven weer op te pakken, maar makkelijk was het niet. Het bleef voortdurend in mijn gedachte hangen dat ik nu ook een kindje gehad zou kunnen hebben.’ Een traan rolt over mijn wang. Ik was gehecht geraakt aan mijn buik en het wezentje dat erin zat. Mijn baby, mijn kindje was weg, zomaar ineens. Mijn kindje was vermoord door zijn of haar eigen vader. Bill legt zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan. Tranen verlaten langzaam mijn oog en maken zijn shirt nat. ‘Huil maar,’ fluistert hij zacht en knuffelt me. Een knuffel is precies wat ik nodig heb op dit moment.

Reageer (4)

  • gothicpop

    verder verder
    je kunt echt iets tot iemand door laten dringen_O_

    1 decennium geleden
  • jerasu

    awghh, snel verder!

    1 decennium geleden
  • AmenFashion

    Ach, ze krijgt nog wel een kindje van Bill (A)

    1 decennium geleden
  • AlreadyGone

    Heftig, zeg! Gelukkig is er Bill! :)
    snel verder!
    x

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen