Masked || O63

Blaine had zijn arm nu zo strak om me heen geslagen dat ik er zeker van was dat ik morgen op mijn schouder een blauwe plek zou hebben. ‘Waarom vertel je me dit nu pas?’ Ik kreeg de kans niet om te antwoorden. ‘Waarom nu pas?’ Herhaalde hij weer.
‘Blaine, ik heb toch–’
‘Overmorgen moet je weer terug naar huis. Als je het nu vroeger had gezegd, konden we voor een oplossing zoeken! Maar nu hebben we er gewoon geen tijd meer voor!’
Ik stond kwaad op. ‘Denk je nu ook één seconde aan mij? Hoe moeilijk het wel niet was om dit allemaal aan je te vertellen? Het enige wat jij nu doet is zagen omdat ik het nu vroeger gezegd had. Sorry, maar dit ligt toch wel een beetje heel gevoelig bij me!’ Kwaad gooide ik mijn armen in de lucht.
‘Raina, ik wil gewoon dat je–’
‘Nee, Blaine.’ Ik stak mijn hand op ter teken dat hij moest zwijgen. ‘Ik heb hier zojuist mijn grootste geheim verteld en jij wordt kwaad. Weet je, we stoppen er gewoon mee. Het is gedaan! Het enige wat we doen is ruzie maken. Ik ben het beu!’ Zonder op een antwoord van hem te wachten, liep ik zijn kamer uit.
In plaats van terug naar mijn kamer te lopen en er met Hailey over te praten, liep ik regelrecht naar buiten en plofte daar op het eerste het beste bankje neer. Ondertussen stuurde ik een sms naar Hailey dat ik buiten zat en met haar wilde praten.

Nog geen vijf minuten later plofte Hailey naast me neer op het bankje. De eerst volgende twee minuten zwegen we allebei. Tranen rolden geluidloos over mijn wangen terwijl ik naar de grond voor mijn voeten bleef kijken.
‘Dus..’ Begon ze zachtjes. ‘Waarover wilde je praten?’ Het kwam er maar heel zachtjes uit. Alsof ze de stilte eigenlijk niet wilde verbreken maar het toch deed.
Ik bleef nog steeds naar de grond voor me kijken, maar opende toch mijn mond om iets te zeggen. ‘Ik heb het uitgemaakt met Blaine.’
Die woorden leken haar hard te raken. Dat zag ik aan de manier waarop ze met open mond verward voor haar uitstaarde. ‘Maar..’ Ze leek niet uit haar eigen woorden te komen. ‘Waarom heb je dat gedaan? Ik dacht dat jullie het juist gingen goed maken?’
Tranen begonnen nu harder over mijn wangen te rollen en af en toe ontsnapte er een snik uit mijn mond. ‘Ik heb hem alles verteld, maar het enige wat hij deed was kwaad worden omdat ik het hem niet eerder gezegd had. Hij snapte echt niet dat ik het er super moeilijk mee had.’ Ik snoof luid. ‘En dan ben ik kwaad geworden en heb ik het uitgemaakt.’ Ik had de hele tijd naar de grond voor me zitten staren, maar nu keek ik op naar Hailey. Door de tranen in mijn ogen zag ik haar niet duidelijk maar ik kon wel zien dat ze verbaasd was. ‘Ik vind dit niet leuk, Hailey.’ Huilende viel ik in haar armen.


Krijg ik wat kudo's en reacties omdat ik zo snel al weer een nieuw stukje heb geschreven