XLIV

Alice Potter

We zijn allemaal stil als we toekijken hoe Remus op ons af komt lopen.
‘Hé,’ zegt hij zacht, als hij ons bereikt heeft.
Sirius kijkt hem chagrijnig aan, ik kijk naar mijn handen en James kijkt verbaasd om zich heen. ‘Heb ik iets gemist?’
‘Het spijt me van mijn gedrag de afgelopen dagen. Ik was niet helemaal mezelf.’ Remus kijkt zenuwachtig naar Sirius, waardoor ik me afvraag wat er is gebeurd toen hij achter hem aan ging.
Sirius zucht en knikt dan. ‘Het is al goed, Rem.’
Remus glimlacht even naar hem en kijkt dan naar mij.
‘Geen probleem.’ Ik glimlach naar hem.
Remus gaat tegenover me op een stoel zitten. ‘Hoe gaat het? Ik hoorde dat-’
‘Oh, nee!’ James drukt zijn handen tegen zijn oren. ‘Stop!’
Remus kijkt hem verbaasd aan. ‘Wat is er?’
Sirius legt zijn gezicht in zijn handen. ‘Alice!’
‘Ik heb helemaal niks gedaan.’ Ik kan het niet helpen dat ik moet grijnzen om de twee jongens.
‘Ik heb ook iets gemist?’ lacht Remus, hij kijkt me verbaasd aan.
‘Ik heb wellicht iets gezegd waarvan James verkeerde gedachtes kreeg.’
‘Wat zei je dan?’ Remus lacht, het is oprecht en hij lijkt niks meer te verbergen, zoals dat de afgelopen dagen leek te zijn.
‘Ik zei-’
‘Nee! Niet nog eens!’ roept James.
Even kijk ik James met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar dan richt ik mijn blik weer op Remus, die me geamuseerd aankijkt. ‘Ik zei: "Ik hoorde dat Sirius je in bed geholpen heeft.".’
James gooit zijn kussen tegen mijn hoofd en Sirius maakt een zielig geluidje. Remus begint te lachen en als reactie daarop gooit James zijn andere kussen naar hem toe. In tegenstelling tot mij vangt Remus hem behendig op.
Ik fatsoeneer mijn haar en kijk James grijnzend aan. ‘Ik vind het erg veel zeggen dat jij meteen doordenkt als ik zo’n onschuldige opmerking maak.’
Remus grinnikt even. ‘En Sirius ook nog. Dat zegt nog veel meer.’
‘Misschien is er wel een andere reden dat James nog langer moet blijven.’
Remus en ik beginnen te lachen, terwijl James en Sirius ons dodelijk aankijken. Ik veeg wat tranen van mijn wangen. ‘Wat is er, Jamesie?’
‘Hou. Je. Mond,’ gromt hij.
‘Wat is er zo leuk?’
Als ik opkijk zie ik dat Plijster ons glimlachend aankijkt.
‘Nou,’ begint Remus, ‘Alice zei…’
‘Serieus, hou je mond.’ Sirius kijkt Remus geïrriteerd aan.
‘En geef mijn kussen terug!’ voegt James eraan toe.
Even kijk ik Remus aan en dan gooien we tegelijk de kussens naar James’ hoofd.