Masked || O6O

Ik was juist even op mijn bed gaan liggen toen er zachtjes op de deur geklopt werd. ‘Raina? Raina, doe open.’ Klonk zijn zachte warme stem aan de andere kant van de deur.
Ik keek onmiddellijk naar Hailey en gebaarde dat ze moest zeggen dat ik er niet was. Ze zuchtte, maar toch deed ze wat ik haar vroeg. ‘Blaine, Raina is hier niet. Ze was toch met jou buiten?’
‘Kan ik dan even met jou praten?’
Hailey keek me met grote ogen aan. Wat moest ze nu doen? Zo kon toch moeilijk gewoon “nee” zeggen. Ze stond op pakte me bij mijn arm vast en duwde me de badkamer in die bij onze kamer hoorde. Voordat ze de deur dichtdeed stak ik nog snel even mijn duim omhoog ter teken dat dit een goed idee was.
‘Ja, kom maar binnen.’ Zei ze direct daarna. Ik hoorde de deur opengaan en de zachte voetstappen van Blaine die de kamer inliepen.
De eerste dertig seconden werd en niets gezegd. ‘Maar waar is ze dan?’ Zuchtte Blaine.
‘Ze was toch met jou buiten, niet?’ Ik vond het geweldig hoe Hailey kon acteren. Ik zou haar zelf bijna geloven dat ze van niets weet.
‘Was, ja.’ Hij zuchtte weer een keer. ‘Ik voel dat ze iets voor me verbergt, Hailey.’
‘Wat zou ze dan kunnen verbergen? Ze is echt eerlijk met je.’
‘En jij weet wat het is.’ Zei Blaine alsof hij helemaal niet gehoord had wat Hailey zei.
Ook al zat ik in de badkamer, ik wist dat Hailey even niet meer wist wat ze moest zeggen. Onbewust zouden haar ogen nu naar de badkamerdeur glijden in de hoop een antwoord van mij te krijgen. ‘Hoe zou ik dat nu moeten weten?’ Hoorde ik haar snauwen.
‘Je had het er met haar over, tijdens het eten. Dat was waarvoor je je de hele tijd verontschuldigde.’ Hailey zei niets meer. ‘Luister Hailey, toen jij er iets over zei en toen ik ernaar vroeg, zag ik hoe ongelukkige ze ervan werd. Ik wil haar alleen maar helpen. Begrijp je dat?’
Hailey zuchtte. ‘Ik zal haar zeggen wat je juist tegen mij heeft gezegd als ze hier is. Maar ik ga het niet vertellen. Dat moet zij doen.’
Ik had zin om de badkamer uit te lopen en haar nek om te wringen. Nu wist hij dat jij ervan wist! Stom kind! Ik was er honderd procent zeker van dat hij nu onopvallend bij haar ging polsen tot hij het wist.
‘Dank je.’ Ik hoorde zijn zachte voetstappen zich weer in de kamer verplaatsen. ‘Wil ook tegen haar zeggen dat ik van haar hou? Dat ik het echt niet leuk vind dat ze kwaad op me is.’
Ik zuchtte zachtjes toen ik dat hoorde. Hij meende dat echt, dat wist ik zeker. En ik hou ook van hem, maar ik kan het gewoon niet vertellen. Het heeft drie jaar geduurd voor ik het aan Hailey kon vertellen, waarom zou het nu dan zo makkelijk gaan? Hij zou gewoon te ongerust worden, en dat wil ik echt niet.


Ik schaam me verschrikkelijk dat ik jullie zolang heb laten wachten. Mijn inspiratie liet me in de steek en daarbij had ik het ook druk met school. Ik moet nu nog maar één dag naar school en dan een week vakantie, als ik inspiratie heb zal ik veel schrijven. Maar vinden jullie het verhaal nog wel goed? Anders stop ik.. Ik wil eerlijk jullie mening.