Hoofdstuk twintig: Test • 20.2

Die avond besloot iedereen om maar weer eens richting huis te gaan. Ze hadden een leuke dag gehad, en het had ook zeker geholpen bij het bevorderen van vriendschappen. Belle kon het sowieso al goed met Louis vinden, maar nu leek ze ook in Zayn een echte vriend gevonden te hebben. Met hen kon ze tenminste lachen.
‘Felicity, kom op! Ik heb niet de hele avond de tijd!’ riep een jongen in de richting van het meisje. Liam keek in haar richting en zag dat Harry haar weer volledig voor zichzelf had opgeëist. Ook herkende hij de jongen als haar broer, Andrew. Het viel ook niet te missen dat hij haast had en dus niet langer wou wachten.
‘Hmm, ik vrees ervoor dat Andrew haar zal moeten lostrekken,’ mompelde Belle zachtjes. De geamuseerde grijns op haar gezicht was echter niet te missen. Het was dan ook gewoon onmogelijk om tussen Harry en Felicity te komen.
‘Denk maar niet dat jij hier weggeraakt zonder me een kus te geven,’ antwoordde Liam daarop. Het liefst zou hij haar ook gewoon voor eeuwig blijven vasthouden, maar vanavond zou dat niet lukken. Hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen en hof haar zo met gemak een stukje boven de grond.
Belle giechelde kort en sloeg toen haar benen om zijn heupen heen. Doordat ze zo dicht bij elkaar waren, voelde ze zijn warrige haar in haar gezicht kriebelen. Ze had de neiging om haar vingers erdoor te laten glijden, en dat deed ze dan ook zonder pardon.
‘Dat was ik ook helemaal niet van plan.’ Ze boog wat naar hem toe en drukte toen zachtjes haar lippen op die van hem. Quasi direct gleed zijn tong langs haar lippen heen waarna ze hem toegang gaf. Zo bleven ze een tijdje staan. Nja, eigenlijk stond alleen Liam en hield hij Belle nog steeds in de lucht.

‘Ik hou echt ontzettend veel van je,’ fluisterde Liam zachtjes toen hij haar weer op de grond had neergezet. Hij had deze woorden nog nooit met volle overtuiging tegen een meisje gezegd. Deze keer meende hij het echter echt serieus. Hij had nog nooit zoveel van iemand gehouden als van haar, en dat mocht ze gerust weten.
‘Ik ook van jou Liam,’ bevestigde Belle met een tevreden glimlach op haar gezicht. Die woorden uit zijn mond betekende echt heel erg veel voor haar. Voor een laatste keer drukte ze haar lippen op die van hem. Dit keer draaide het wel maar uit op een kleine, korte kus. Al was dat al genoeg voor haar.
‘Bel me als er iets is,’ zei ze nog tegen hem nadat ze zijn lippen weer had losgelaten. Ze kon het niet vaak genoeg blijven zeggen. Ze wist dat het niet gemakkelijk voor hem was, en hij moest dan ook weten dat hij er niet alleen voorstond. Ze zou er namelijk altijd zijn om hem te helpen wanneer dat nodig was.
Liam zuchtte een keer diep en knikte toen bevestigend. Het stond zo goed als vast dat ze op een telefoontje kon rekenen. Hij had namelijk het sterke gevoel dat de nachtmerrie vannacht inderdaad weer terug zou gaan komen. Het maakte hem best wel bang, maar als dit de manier was om het allemaal op te lossen, was hij bereid om er alles voor te doen.
‘Zal ik doen,’ bevestigde hij dit keer nog eens luidop. Na nog een laatste keer afscheid genomen te hebben, draaiden ze zich beide om-om een andere kant uit te lopen. Zijn handen propte hij weer netjes in zijn jaszakken zodat die niet koud zouden worden. Met trage passen ging hij dan ook richting zijn appartement.