004.

Na een kwartiertje te hebben gedanst houden we even een pauze. Grijnzend houd ik mijn flesje water, open, schuin boven Olivia’s hoofd. ‘Je laat het!’ zegt Olivia grijnzend. Ze slaat het flesje uit mijn handen, maar de verkeerde kant op waardoor er alsnog een hele plens water over haar heen komt. Ik weet wat me te doen staat en snel sta ik op en ren naar de andere kant van de zaal. Dreigend komt Olivia op me afgerend en gillent ren ik weer weg, te laat dit keer. Ik krijg ook water over me heen. Nu is het mijn beurt om Olivia weer achterna te gaan. Na een minuut of 3 zijn allebei onze flesjes leeg en zitten wij en de vloer onder het water. ‘Oops’ zeg ik. ‘Ajoh, we hebben hier straks niet onze les. We ruimen het daarna wel op, of het droogt vanzelf.’ ‘Gelijk heb je, zullen we weer verder gaan?.’‘Olivia knikt instemmend en het laatste halfuurtje vullen we met serieus dansen. Daarna lopen we de danszaal uit de trap af naar beneden. We zitten in een iets grotere zaal als normaal. We zijn nog aan de vroege kant maar als we binnenkomen is bijna iedereen er al. Behalve onze danslerares staat er nog een vreemde man in danskleding en twee mannen in een pak. Ze zullen vast en zeker de mannen van X-Factor zijn. Snel lopen ik en Olivia naar Nicole en Sarah die er ook al zijn. ‘Heb je die mannen gezien? Ze zien er streng uit, ik word er echt zenuwachtig van.’ Zegt Sarah meteen. Ik bekijk ze nog eens goed. De man in de danskleding en een van de twee mannen in pak kijken allebei inderdaad streng en serieus. ‘Nu je het zegt, inderdaad. Ik had nog niet naar de uitdrukking op hun gezichten gezien.’ We praten nog even door over onze zenuwen en dan neemt onze lerares het woord. ‘Meiden op jullie plaatsen. Zoals ik vorige week al had verteld komen er deze week een paar mensen van X-Factor kijken. Ik zal ze even voorstellen. Dit is Christopher Wood hij gaat jullie straks een choreografie leren en dit zijn, David Jones en Steven Taylor.’ Ze wijst eerst naar de man in de danskleding, daarna naar de steng uitziende man in pak en als laatste naar de iets vriendelijker uitziende man in pak. Daarna neemt de man die blijkbaar Christopher Wood heet het woord. ‘Oke meiden, eerst doen jullie gewoon de choreografie die jullie in de lessen hebben geleerd. Wij kijken ondertussen hoe iedereen danst. Daarna zal ik jullie een choreografie leren en dan kunnen wij zien hoe snel jullie die oppakken en hierop maken wij een voorlopige selectie van meiden die wij graag als danseressen bij ons programma willen zien, begrepen?’ Alle meiden knikken instemmend. ‘Succes allemaal.’ Zegt Steven Taylor. De lerares zet de muziek aan. ‘Oke meiden, daar gaan we dan. Vijf, zes, zeven acht.’ Iedereen doet zijn uiterste best, de concentratie is op de gezichten af te lezen. We doen onze eigen choreografie drie keer. Daarna neemt Christopher weer het woord. ‘Oke, van jullie eigen choreografie hebben we nu genoeg gezien. Ik ga jullie nu een stuk leren. Bij op 1 doe je dit, dan komt op de “en” dit om de overstap te maken naar 2.’ Zo legt hij een stukje uit tot de 16 tellen. Aan de dans te zien is dit meer een hiphop dans. Ik glimlach. Hiphop en ballet liggen van alle dansen het meeste in mijn straatje. ‘Oke, nu doen we alle 16 tellen achter elkaar. Vijf, zes, zeven, acht.’ Zo leert hij ons zonder muziek aan een stuk door 4x acht tellen. Daarna doen we wat we geleerd hebben een keer achter elkaar en gaat Christopher weer door met 4x acht tellen. Als we alle passen achter elkaar doen zie ik Nicole met een moeilijk gezicht naar me kijken. Ik glimlach haar bemoedigend toe. Als de Choreografie af is moeten we hem een paar keer doen. Tijdens de uitleg net, en nu ook tijdens het dansen zie ik de mannen in pak allerlei aantekeningen maken, overleggen en knikken. Ik doe ontzettend mijn best, en ik merk dat de choreografie me goed af gaat. Ook bij Olivia zie ik dat het goed gaat. We glimlachen even kort naar elkaar en focussen beiden daarna weer beiden op ons spiegelbeeld. ‘Oke meiden, dank jullie wel. Ik denk dat wij nu wel genoeg hebben gezien. Wij gaan even op de gang overleggen.’ Zegt Steven Taylor. De drie mannen lopen de zaal uit. Een paar minuten later komt Steven Taylor weer binnen om onze lerares ook bij hun bespreking te betrekken. In de tussen tijd zitten wij met zijn allen super zenuwachtig hier te wezen. Wel ben ik blij dat onze lerares erbij wordt geroepen. Ze mag me graag en ik kan er wel vanuit gaan dat een goed woordje voor me doet. ‘Pfff, kunnen ze nog langer overleggen? Ik wil het nu wel eens weten.’ Zucht een meisje geïrriteerd. De rest knikt instemmend.

Reachties?