07

Gister heb ik zowat heel de dag geslapen. Dat was ook meteen het moment dat ik besefte dat ik dus écht ziek ben. De jongens waren in totaal vier uur geweest en de dag daarna heb ik alleen maar geslapen. Ik was gesloopt en zo voel ik me nu nog steeds, maar ik ga me niet laten kennen. Ik ga blijven vechten, want ik wil een leuke dag hebben. Gister heb ik tussen het slapen door nog wel even met een lerares geregeld dat ze elke middag gaat komen vanaf volgende week maandag om me 'les' te geven. Ik ben wel blij dat ik daarmee door kan gaan, want ik wil niet school laten vallen.
'Ik hoop dat ze zo al komen', zeg ik. Dit heb ik eigenlijk al heel de ochtend door geroepen, maar nu is het echt bijna zover. Het is misschien raar, maar ik heb echt constant aan Harry moeten denken, terwijl ik dat eerst de minste van One Direction vond. Zijn ogen, krullen, glimlach, gewoon alles. Het is echt een schatje. Al zal hij waarschijnlijk wel niet hetzelfde voor mij voelen...
'Ze komen zo', sust Maddy me. Ik knik en hoor hun vertrouwde stemmen de gangen vullen. Ze komen binnen en automatisch krullen hun mondhoeken omhoog. 'Hoe gaat het?' Vraagt Harry meteen. 'Moe, maar verder oké', zeg ik. Hij knikt en drukt een kus op mijn wang. Mijn mondhoeken krullen, zonder dat ik het door heb, omhoog. 'Hoe was het?' Vraag ik aan Niall. 'Vreselijk', zegt hij overdreven, 'Mijn buik rommelde heel de dag.' Liam kijkt hem even bestraft aan. 'Oké, sommige fans hadden lolly's meegenomen, maar daar vult mijn buikje niet mee.' Ik schiet in de lach als hij een hele zak vol met lolly's voor me houdt. 'En die heb je zelf gekocht of van fans gekregen?' Vraag ik. Hij had natuurlijk beloofd een hele zak met aardbeien lolly's voor me mee te nemen, de vorige keer, maar ik had niet verwacht dat hij het ook echt zou doen.
'Zelf gekocht', zegt hij met een knipoog. Nadat ik hem heb bedankt geef ik iedereen een lolly, die Niall natuurlijk gretig aanpakt. 'Gaan we...' Maar verder kom ik niet, want een schelle stem vult de gangen. 'Verdomme', begin ik kwaad te vloeken. Maddy snapt meteen waar het overgaat. 'Ik regel dit wel', zegt ze en ze snelt snelt snel weg. 'Wat is er?' Vraagt Harry meteen bezorgd. 'Lisbeth, dat gebeurd er', zeg ik. De jongens kijken me raar aan, maar ik heb geen zin om het verder uit te leggen. Maddy komt terug en sluit de deur. 'Dat houdt haar echt niet tegen, hoor', zeg ik sarcastisch. 'Dat weet ik, maar de beveiliging die ervoor staat wel', zegt ze met een grijns. Ik kijk haar dankbaar aan en gebaar naar de jongens dat ze stil moeten zijn. Ik wil Lisbeth nu niet zien en al helemaal niet als de jongens hier zijn. Als Lisbeth hun ziet, dan is ze hier nooit meer weg te slaan, terwijl ze eerst niet eens wílde komen!
'Waarom mag ik niet naar binnen?' Snauwt haar schelle stem mijn gehoorgangen binnen. 'Omdat Elaine en Maddy te moe zijn voor bezoek', bromt de beveiliging. 'Ja hoor, kom ik een keer is die slet te moe. Nou ze bekijkt het maar', zegt ze. Mijn mond valt open. De jongens kijken me met een gekwelde blik aan. Kwaad sta ik op en been uit bed, terwijl Maddy me nog probeert tegen te houden. 'Jij bitch!' Schreeuw ik door de gang. Lisbeth draait zich verbaasd om. 'Ik dacht dat je geen bezoek wilde', snauwt ze. 'Niet van jou', kaats ik terug. Ze vernauwt haar ogen en kijkt me kwaad aan. 'Maak ik een keer tijd vrij, wil je niet dat ik kom. Dat had je best mogen laten weten', zegt ze uit de hoogte. 'Ik lig hier al bijna twee weken. Iedereen is langs gekomen, zelfs mensen van onze school, waarvan ik nooit had verwacht dat ze kwamen. Elke dag hoopte ik dat jij langs zou komen om me op te vrolijken, maar geen Lisbeth. Zelfs je vriendje heeft een uur in de trein gezeten om me op te zoeken, terwijl jij nog niet eens twintig minuten met de auto wil', zeg ik met gebroken stem. 'Blijkbaar stelde onze vriendschap toch niet zoveel voor', voeg ik er zachtjes aan toe. 'Ja sorry hoor, maar jij hebt niet de hoeveelheid huiswerk die ik heb', zegt ze. Mijn wenkbrauwen vliegen omhoog. 'Nee, ik had andere zorgen. Zoals de vraag of ik wel blijf leven', snauw ik met tranen in mijn ogen. Haar ogen worden groot. 'Meen je dat?' Vraagt ze gekwelt. 'Ja, maar alsof jou dat iets uit maakt', mompel ik.
Ik veeg de tranen uit mijn ogen en wil teruglopen naar mijn kamer, als ik merk dat me dat niet alleen gaat lukken. 'Harry?' Piep ik. Hij komt meteen de kamer uitlopen en tilt me op. 'Harry Styles?' Kiert Lisbeth meteen. 'Ja, zelfs hun kwamen', snauw ik nog naar haar, waarna Harry me mee neemt naar haar kamer. Ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en hoor hoe langzaam de stem van Lisbeth plaatsmaakt voor het gebonk van Harry's hart. 'Sorry voor dit', fluister ik. 'Dat geeft niet. Ze is je niet eens waar', fluistert hij sussend in mijn oor.