Epiloog
16 jaar later
Susan Ann Brooks
Susan Ann Brooks
‘Ik heb niet lang meer,’ zeg ik, mijn stem klinkt schor.
Het meisje dat op de rand van mijn bed zit, schudt haar hoofd. Ze houdt zich sterk, voor mij.
‘Mary, je moet naar je vader gaan.’ Ik open het laatje van mijn nachtkastje en haal een foto tevoorschijn. Even kijk ik ernaar, het meisje lijkt sprekend op degene naast me.
Ze pakt de foto aan en kijkt me dan even met grote ogen aan, zijn ogen. ‘Hij zit in de gevangenis.’ Ze frunnikt even aan het randje van de foto.
‘Zoek hem op. Hij is onschuldig, ik weet het zeker.’ Ik leg mijn hand op die van haar. ‘Ik heb je ingeschreven voor school.’
Verward kijkt ze me aan. ‘Welke school?’
‘Mijn oude school. Ik weet zeker dat je daar meer te weten kunt komen over je vader. Het spijt me dat ik je niks kan vertellen.’
Ze schudt haar hoofd weer. ‘Ik kan niet naar school. Ik moet hier blijven, bij jou. Als je beter bent kunnen we samen weer naar mijn vader.’ Haar woorden hebben geen effect omdat het laatste beetje hoop dat ze had al lang is verdwenen.
‘Mary-’ Ik word overvallen door een hoestbui en geschrokken springt ze van mijn bed. Ze drukt een glas water in mijn handen en helpt me weer goed te gaan liggen.
‘Beloof het,’ fluister ik. ‘Je moet hem vinden.’ Mijn ogen worden zwaar en met veel moeite weet ik ze slechts half open te krijgen.
Ze knikt en een paar tranen rollen over haar wangen. ‘Ik beloof het.’
Ik glimlach en pak haar hand vast. ‘Het komt goed, Mary.’
Eindelijk sluit ik mijn ogen. Het is nu aan Mary om het verhaal af te maken.
Reageer (17)
maak je geen serie van hoe Susan en Serieus elkaar weer ontmoeten en zo Mary 'maken'? (:
1 decennium geledenWat ging ze snel dood:O
1 decennium geledenwow dat is zo mooi!!
1 decennium geledenik kan gwn niet geloven dat het nu echt afgelopen is!!
bedankt voor alle geweldige hoofdstukjes die je schreef!!!
bedankt voor je hele story...
Jij weet jouw verhalen altijd goed af te sluiten, wauw! <3
1 decennium geledenowh =')
1 decennium geledenegt heel erg mooi!