Masked || O59

Ik stormde kwaad mijn kamer binnen waar ik tot mijn grote ergernis Hailey op haar bed zag zitten met een laptop op haar schoot. Ze keek glimlachend op maar die blik veranderde snel toen ik haar kwaad aankeek. Ik kon het niet zien, maar ik wist zeker dat mijn ogen op dit moment vuur spoten. Terwijl ik de trap op was gekomen, was ik alleen maar kwader geworden en nu had ik allemaal maar zin in dingen kapot maken.
‘Hé, wat is er?’ De bezorgde stem van Hailey haalde me uit mijn gedachten. Ze klapte haar laptop dicht, legde die naast haar en kwam naar me toe. Ze wilde me vastpakken maar ik sloeg direct haar handen weg wanneer ik dat in het snuitje kreeg.
‘Het is allemaal jouw schuld!’ Riep ik kwaad en liep van haar weg.
Hailey bleef verbaasd staan en zweeg even zodat ze kon nadenken wat haar schuld was. Wanneer ze het na een minuut nog niet wist, opende ze haar mond. ‘Wat is mijn schuld?’ Haar benen leken precies weer te werken want ze kwam naar me toe en kwam naast me op mijn bed zitten.
‘Laat me toch met rust!’ Gilde ik naar haar terwijl ik weer opstond en twee meter verder weer stilstond.
‘Raina, ik ga niet achter je aan blijven lopen! Als jij het niet wilt zeggen, is dat jou probleem! Ik kon ook niet alles ruiken wat er mis is.’ Hailey was kwaad rechtgestaan en liep nu weer naar haar eigen bed waar ze zich op liet neerploffen.
Door wat ze zojuist had gezegd, wilde ik haar uitschelden of zelfs slaan, maar het enige wat ik kon doen was huilen. Tranen begonnen over mijn wangen te rollen terwijl ik mezelf op de grond liet vallen. Elke keer opnieuw verpest ik weer alles. Ik maak iedereen altijd weer kwaad en dan is allemaal mijn stomme schuld! Ik haat mezelf! Ik trok mijn knieën op en verschool mijn gezicht daarachter terwijl de tranen alleen nog maar harder over mijn wangen begonnen te rollen.
Ik voelde plots twee warme handen bezorgd over mijn armen wrijven. ‘Raina, vertel nu. Wat is er?’
Ik keek niet op maar probeerde wel mijn snikken onder controle te krijgen. Wanneer dat een beetje gelukt was, opende ik mijn mond om het haar uit te leggen. ‘Hij heeft iets door.’ Snikte ik.
De handen die zojuist op mijn armen lagen, pakten nu mijn hoofd vast en dwongen me om recht in het gezicht van Hailey te kijken. ‘Wie heeft wat door?’ Vroeg ze niet-begrijpend. Ik wilde juist antwoorden toen haar mond een ‘o’-gebaar maakten. ‘Weet Blaine het of heeft hij alleen nog maar iets door?’ Vroeg ze dan.
‘Hij heeft alleen nog maar iets door. Maar ik ben kwaad op hem geworden omdat hij bleef doorzeuren.’ Mijn tranen waren al een beetje verminderd.
Hailey sloeg haar armen weer om me heen en begon me zachtjes heen en weer te wiegen. ‘Ik zal er we voor zorgen dat hij er niets meer over zal vragen. Dat beloof ik.’ Fluisterde ze.


Sorry, dit stukje suckt echt. ;$ Maar krijg ik er toch nog kudo's en reacties voor? Ik heb deze week niet zo heel veel huiswerk dus als ik er echt veel kudo's en reacties krijg, zal ik een nieuw stukje schrijven voor donderdag. You know what to do!