- 051.

Louis Tomlinson.
Weken verstreken, maar het maakte me niet minder gelukkig. We waren inmiddels al meerdere keren op een date geweest en ik had mezelf nog nooit zo gelukkig gevoeld als nu. Elk moment dat we samen waren, alles wat we deden, elk gesprek dat we voerde, en elk smsje dat we verstuurde, het maakte het allemaal stukken beter. Ik voelde me zo gelukkig bij haar. De glimlach op haar gezicht keerde langzaam terug en haar onzekerheid leek langzaam te verdwijnen. Ik was er blij om, de oude Amber keerde langzaam terug en ik had er niet eens zo heel veel mee te maken.
'Lieverd, je staart weer eens!' Amber liet haar hand even over mijn wang glijden en keek me glimlachend aan. Ik merkte dat we weer eens alleen waren en trok haar in mijn armen. We zaten op de bank en de televisie speelde op de achtergrond. De jongens, die vrijwel niet weg zouden gaan, leken toch van de aardbol verdwenen, maar het deed me vrijwel niks. Ik had het meisje van mijn dromen in mijn armen en ik genoot er gewoon weg van. Dit was gewoon perfect. 'Waar zit je met die gedachten van je?'
Ik hoorde de nieuwsgierigheid in haar stem en glimlachte even. Ik had een ander antwoord moeten geven dan dat ik in werkelijkheid deed, maar ik kon het gewoon niet. Ze spookte elke vrije seconde door mijn gedachte en dat mocht ze weten ook. Ik drukte een kus op haar kruin, maar ze leek hier niet echt genoegen mee te nemen. Ze keek me even speels aan en drukte toen haar lippen op de mijne. Nog altijd had ik dezelfde gevoelens in mijn buik als ik haar bij me had, nog altijd was alles precies zoals de eerste keer. Ik voelde hoe mijn telefoon trilde, maar ging er niet op in. Dit was gewoon even belangrijker.
'Ik hou van je,' ik fluisterde de woorden tegen haar en ze liet haar hoofd tegen het mijne steunen. Ze was ook zo leuk. Ze verzuchtte dat ze ook van mij hield en stond toen op. 'Hey, nee, niet weg gaan. Kom terug. Het zat net zo lekker.'
Mijn gejammer zorgde er niet voor dat ze terug kwam en ze glimlachte even kort. Ze wandelde de kamer uit en ik zuchtte even. Ik viste nu maar mijn telefoon tevoorschijn en keek even op het scherm. “we zijn boodschappen doen, kunnen we nog iets voor jullie meenemen?” ik zuchtte even om Niall's smsje en klikte toen zijn nummer in. Ik moest hem vragen om iets mee te nemen uit de stad, wat Amber had gezien. Ze had er echter opgestaan dat ik het niet voor haar zou kopen omdat ze zelf geen geld had en gewoon verder was gegaan met lopen. Maar ze vond het echt heel mooi en ik wou het echt voor haar halen.
Ze kwam de kamer winnen binnen gewandeld en had wat papiertjes in haar handen. Zodra ze dichterbij kwam, herkende ik wat het waren en ik zuchtte even. Twee bioscoopkaartjes voor de nieuwe horror in de bios. Ik keek haar even aan en ze grijnsde. Ik wist hoeveel ze horror haatte. 'Beter hou je wel de hele tijd mijn hand vast, anders zal je het bezuren.'
Ik trok haar dichterbij en drukte een kus op haar lippen. Ze vond het echter niet genoeg en liet de zoen steeds heftiger worden. Ik trok haar op schoot en glimlachte tussendoor. God, wat was ze toch geweldig.