Treehuge.

Ik schrok wakker van veel herrie. Toen kwam ik overeind en zag dat ik alleen was. Voorzichtig stondik op en liep naar de dichte gordijnen. Ik schoof ze open toen alles in het huis trilde.Snel deed ik mijn schoenen aan en liep naar buiten. 'EDward?' ik keek rond maar zag geen van de Cullens. Ik hoorde gekraak en achter me viel een boom om. Geschrokken liep ik verder. Ik wist dat het slimmer was om terug te gaan maar ik moest weten waar ze waren. 'Edward?' Rie[p ik nog maals. Ik werd bang dat er wel iets was gebeurt. Door een hoop gekraak kon ik nog net de boom richting mij zien vallen. Ik probeerde weg te komen maar ik struikelde - doe je wel eens iets adners dan??- Met een groot gewicht kwam de boom op mijn benen. IK slaakte een kreet van pijn. 'Edward help me dan' riep ik zo hard als ik kon en ik probeerde mijn tranen binnen te houden. Langzaam nam het gevoel in mijn benen af. Aan de eene kant fijn wat ik had geen pijn maar aan de andere kant wat zou er met mijn benen gebeuren. Ik voelde hoe de pijn en mijn energie weggleed. Ook mijn moed gleed weg. Hoe lang lag ik hier al. HOe lang moet ik hier nog liggen. Of zou ik hier een eenzame dood tegemoet gaan. Ik begon bij de gedachte Edward te snikken.. Ik deed vermoeid mijn ogen dicht maar ik viel niet in slaap. Toen hoorde ik geritsel. Snel deed ik mijn ogen open en keek rond. Het was Edward 'BElla?'' Eindelijk ik werd gered. Hij zuchtte en pakte de boomstam. In een keer stroomde er heel veel bloed dnar mijn benen en dat deed bijn. Het bonsde heel erg. Voorzichtig tilde hij me op en bracht me naar huis. 'Meisje kindje toch wat is er gebeurd?' Esmé kwam bezorgd naar ons toe gelopen. 'Ik vertel het zo wel. Carlisle kun je een bed klaarmaken voor Bella?'Hij knikte naar Esmé en liep met me naar boven. Boven kwamen we Emmet tegen die een flauwe opmerking niet laten kon. 'Heb je gevochten met een boom?' Emmet begon te lachen maar Edward was aan het grommen. Ik legde mijn hand op zijn borst. 'Ne ik knuffelde een boom' kaatste ik terug. Edward zuchtte en liep verder. Hij legde me op een gfroot bed waar Carlsile mijn been begon te onderzoeken. Langzaam doezelde ik in. Ik kno Carlisle horen zeggen dat mijn been goed moest rusten. Edward verplaatste me. dAt voelde ik nog voor ik aan mijnnachtmerrie begon.

Ik liep door het bos met Edward. toen we bijna bij het weitje waren begonnen de bomen te bewegen. NIet van heen een weer maar echt bewegen zoals ons. Steeds dichter kwamen de bomen tot Edward in een bos takken vast Zat. Terwijl ik naar hem schreeuwde werd ik gebeten. Toen het vuur klaar waas was ik een vampier. Ik herkende Edward niet en liet hem verbranden. Toen kwam Aro waar mee ik hard zoende

Ik schrok badend in het zweet wakker. Een helse pijn trok door mijn benen en van schrik pakte ik ze vast. 'Stt Afblijven' Edward pakte zachtjes mijn hand. Langzaan trok ik hem terug. 'Had je een nachtmerie>?' Hij kusstte mijn voorhoofd. Ik knikte. "hoe gaat het met jou been?' Hij pakte het zachtjes en onderzocht het. Ik kromp ineelkaar. 'Het doet pijn'cloncudeerde edward. Voorzichtig deed hij mijn broekspijp omhoog. Mijn been was verschrikkelijk. HIj was plat in een niet gezonde vorm, dik , rood en overal was het rood met bloed. Zijn modn bleef open staan en zijn ogen stonden groot. Ergens was het het wel grappig maar van de pijn konik niet lachen. 'Carlisle?' riep hij zachtjese. Een windvlaag en hij was er. Hij schrok zichtbaar en liep snel naar de kast waar hij een pakje pakte. 'Antibiotica en Ontstekkingsremmers' mommpelde Carlisle. Hij gaf me 2 pillen die ik zonder te morren in nam met water. Mijn been begon echt weer pijn doen. Hij legde mijn been op een dikke hoge kussen. Carlsile porde in mijn been en haalde er wat houtschilfers uit. Ik kromp in elkaar terwijl ik terug dacht aan mijn verjaardag. Toen was het mijn arm niet mijn been. Langzaam begonnen de medicijnen te werken en ik werd moe. 'Ga maar slapen'fluisterde Edward. HIj gaf me een kus en ik sliep. Ik droomde dit keer over mijn moeder en Phil. Toen ik wakker werd bonsde mijn been pijnlijk. Kreunend kwam ik overeind en riep Carlisle. 'Helpen de medicijnen?'Ik zag dat Hij hoopte op een goed antwoord. Ik schudde mijn hoofd. Hij schoof mijn joggingsbroek omhoog. Er was niks veranderd, in tegendeel het leek alsof een rat eraan had zitten knagen. 'Tsja dat wordt opereren of meer en zwaardere pillen.' Bij een operatie gingen ze met naalden aan de slag. 'Pillen'zij ik zeflverzekerd. Hij lachtte. 'Bella wat heb je tegen naalden?'Ik dacht naen vertelde. 'Ze zijnlang en scherp. Als je prikt komt er bloed. Als het besmet is heb je kans op ziektes en heb je kans op de dood. Ik keek op en zag Carlisle nadenken. 'Dat is slimpogemerkt maar tog is het vaag'hij grinikte en gaf me een oranje pil. Toen ik hem ingenomen had trok er gelijk een dof gevoel door mijn been. 'Wat gebeurt er als mijn been zo bljift?'Ik keek hem aan. Hij zuchtte maa r vertelde de waarheid. 'Je hebt kans dat je nooit meer kunt lopen zeker niet nu je weer in een mens aan het veranderen bent. Ik weet alleen nei hoe dit kan. Binnenkort komen er ook allemaal rampen heeft Alice gezien. Niet iedereen gaat het overleven' er stonden tranen in zijn ogen. Hij liet me alleen en ik begon natedenken.