O13.

"Ik wil wel hier zijn, May." Niall lacht en stapt een stap naar haar toe. Ze lacht verlegen terug terwijl hij zijn armen om haar heen legt en Harry en ik vertedert naar haar staren. May draait snel haar hoofd naar mee om, stopt met haar tedere moment en sleurt Niall mee naar onze tafel.
"Ten eerste, ik haat jullie! Ten tweede, als we terug komen van de film doen jullie weer normaal tegen elkaar. Jullie doen veel te cooltjes!"
Ze loopt weer weg en ik kijk naar en haal mijn schouders op. "Waar heeft ze het toch over?" lach ik gespannenuitleg.
Harry rolt lachend met zijn ogen, maar wordt dan serieus. "Je hoorde het gesprek, je weet waar het over gaat."
"Maar.. daar ben ik helemaal nog niet zo zeker over." zeg ik veel te snel.
"Over wat je hebt gehoord?"
"Nee, ik weet wat ik hoorde." Ik lijk steeds sneller en sneller te spreken. "Maar ik twijfel aan wat ik er van denk."
In zijn ogen glimmen twee pareltjes van hoop. "Oh?" Hij vraagt meer informatie.
"Laat maar." zeg ik snel en nu is het mijn beurt een coole toon op te zetten. Hij kijkt me vreemd aan en staat dan op.
"Tof." zegt hij kort. "Jij weet alles over mij, over hoe ik me voel op dit moment. Verward, gekwetst en over mijn oren verliefd op ene Tomlinson die ik amper ken." Hij zucht luid voor hij door gaat. "Ik weet niet hoe jij je voelt! Ik snap niets van jouw! Ik ken jouw niet!" gilt hij daarna. ik wil antwoorden, maar weet even niets zeggen.
Hij staart me even aan, zijn wenkbrauwen kijken kwaad, maar zijn ogen zijn verdrietig. Hij draait zich snel om en loopt weg, ik heb nog nooit iemand zo snel uit het zicht zien verdwijnen.
"Zo verward, Harry. Ik voel je mega verward."