O1O.

"Harry vindt je leuk." zegt ze kalm.
"Dat is niet het punt, het punt is dat Niall jouw leuk vindt!" toch pieker ik steeds over harry, hoe zou het nu met hem gaan, mag ik hem bellen? wat zou ik moeten zeggen?
'Sorry, we kunnen vrienden zijn?' dat klinkt zo enorm ongehoord, misschien moet ik doen alsof er nooit iets gebeurt is en hem bellen over Niall en May? misschien is dat wel een goed plan.
"Dat is wél het punt! Niall boeit nu even niet." ze loopt rood aan, Niall was net punt 1 op haar agenda.
"No worries. het komt goed." zeg ik snel en ik spring op mijn fiets en sjees naar huis, ik had genoeg van stemmen te horen die me zeiden wat ik belangrijk vond.

"Hoi mam." zeg ik loom als je ik de kamer binnen komt. Ze neemt me in zich op. Aan mijn shirt was getrokken, het was vies en uitgelotert, mijn broek staat vol zandvlekken en mijn ogen zijn dik van tegengehouden tranen, die ik misschien vanavond, wanneer niemand me hoort of ziet, los zal laten.
"Is er iets mis, Louis?"
"Niets mam." ik hoor hoe mijn stem leugens vertelt, zij hoort net hetzelfde.
"Gewoon Niall en May." zeg ik snel en loop dan naar boven, plof in mijn bed en begraaf mijn hoofd in mijn kussen, mijn keel voel ik schor worden en mijn kussen wordt nat met geluidloze snikken.
Dan vibreert mijn blauwe blackberry in mijn zak, zonder na te denken en zonder mijn verdriet te verbergen neem ik op.
"Hallo met Louis." zucht ik, schor en met gestotter.
Ik hoor een ongemakkelijke stem aan de andere kant. "ik wou eigenlijk gewoon vragen hoe we die date tussen Niall en May nu regelen?"
Hij had dus hetzelfde in gedachten als ik, ik neem snel een zakdoek, veeg alles weg en begin met het noteren van onze plannen.
Misschien had ik de situatie een beetje te serieus in geschat.