*~69~*

69.
“Seiko ?” Seiko keek om naar haar moeder die haar riep. Ze liep achter haar moeder aan richting een gang, ze opende één van de deuren en wees naar binnen. “Dit is Katsu’s kamer, het is beter als je even goed uitrust.” Seiko knikte traag en liep toen de kamer binnen. De kamer was donker, een zwarte muur en de rest was meer grijzig en een beetje rood. Er stond een bed en een bureau, in de hoek was een kledingskast en dat was het. Op het bureau’tje stond een fotolijstje. Seiko liep er op af en pakte het op. Haar vader, moeder en Katsu in het midden stonden glimlachend op de foto. Een verdrietig gevoel ging door Seiko heen toen ze het lijstje terug plaatste. Wat als ze veel gelukkiger zijn zonder mij?’

“LAAT HET ER UIT KOMEN !!!, HOU JE NIET IN VERD*MME!!!” Madara’s stem galmde door de bossen heen terwijl Katsu weer bewegingen maakte met zijn handen. “DOE HET OPNIEUW” Katsu knikte traag en niet lang daarna ontstond er weer fel paars licht rond om hem. Zijn oogkleur veranderde in een paarse Sharingan en gaven ook fel licht. Een zwart gat begon voor hem in het niets te verschijnen, Katsu’s ogen vergrootte zich en van de schrik kneep hij zijn ogen dicht. “NEEEEE WAT DOE JE !!!, OPEN JE OGEN!!! JIJ IDIOOT !!!!” Katsu opende zijn ogen maar het was al te laat, het zwarte gat was verdwenen, net zo snel als het was gekomen. Een klap raakte Katsu’s wang met een enorme vaart. Hij viel achterover op de grond en hield zijn wang vast. Het enige wat hij nu wou, was dat hij nooit was geboren.

Itachi rende door de bossen heen achter Pein aan. De rest van Akatsuki volgde hun, opzoek naar Madara. Seiko was achtergebleven in de Hide Out voor haar veiligheid. De zon was net opgekomen en gaf de wereld een mooi kleurtje. “STA OP !!!!” Iedereen stopte abrubt toen vogels in verte wegvlogen. Itachi begon meteen weer te rennen, Pein wou hem terug roepen maar kreeg niet de kans door dat iedereen hem volgde. Waarom ben ik eigenlijk de leider hier?, niemand luisterd. Konan plaatste haar hand even op zijn schouder en samen rende ze verder.

Een kunai vloog door de lucht en raakte Madara in zijn achterhoofd. Itachi rende de openplek op en sprong tussen Madara en Katsu die hijgend en bloedend op de grond lag. Bloed druppelde uit Madara’s mond, maar hij poefde toen weg en een dood vogeltje viel op de grond met een zachte plof. Itachi verstijfde even toen er een kunai op zijn keel werd geplaatst. “Pein, jij verader, laat jezelf zien !!!” Pein stapte tussen de bomen vandaan samen met de rest van Akatsuki. “Madara, je staat ons in de weg.” Ayumi’s bloed stroomde op een hoog tempo door haar lichaam heen, haar ogen begonnen te gloeien. Paarse felle stralen kwamen van haar ogen af, net als de paarse gloed die zich om haar heen begaf. “Laat Itachi los, NU!!” Ze stapte voor uit en zocht Madara’s ogen. Zijn Sharingan was geactiveerd en met een zieke grijns keek hij terug. “Wat wil je doen, Ayumi?” Ayumi staarde hem recht aan in zijn ogen en plots uit het niks zakte Madara schreeuwend in elkaar, zijn hoofd had hij vast met zijn handen. “AAAAAAAAAAAAAAHHHHH VUILE TRUT WAT HEB JE GEDAAN ?!!!” Ayumi hijgde hard en de paarse gloed om haar heen zakte weg. Haar ogen rolde terug in haar hoofd en haar knieën knikte hevig. Sasori zorgde dat ze niet op de grond zou vallen door haar vast te pakken met zijn chakra touwtjes.

“Die vuile trut!!” Madara gromde laag terwijl er bloed over zijn wangen stroomde. Itachi stond nu voor hem en keek de man argwanend aan. Madara draaide zich even in het rond en het werd iedereen duidelijk dat hij blind was geworden door Ayumi’s aanval. Katsu slikte en keek als versteend naar de man die hem overheerste.

Hidan wou op Madara afrennen maar werd tegen gehouden door Kakuzu, die hem weer terug trok. “Bemoei je er niet mee Hidan, dit is hun gevecht, niet die van ons. Hidan rolde zijn ogen en zuchtte geïriteerd. “Waarom moesten we dan mee ?” Kakuzu haalde zijn schouders op en zuchtte ook even.

Madara begon bewegingen te maken met zijn handen. “Ja bent blind Madara, geef je over !!” Een grijns vormde zich op de man zijn mond “dat ik blind ben wil niet zeggen dat ik je niet kan horen !!!” Madara’s hoofd ging omhoog en richtte zich op Itachi, die meteen in een vechtspositie ging staan. Madara deed een paar stappen naar voren maar draaide zich toen in één keer om en richte zich op Katsu. “Katon, gokakyuu no jutsu” Het vuur golfde uit zijn mond op de jongen af. Vuur verspreidde zich over de openvlakte heen en verbrandde alles wat hij tegenkwam. Uit het niks schoot er iemand vanuit de bossen gevolgd door nog twee anderen. Itachi keek met wijd geopende ogen naar het vuur voor hem, maar keek meteen opzij toen hij luid gekuch hoorde. Sasuke had zijn armen om Katsu geslagen en probeerde kuchend overeind te gaan zitten net als Katsu. Naruto en Seiko landde naast de twee op de grond. Itachi glimlachte opgelucht en maakte toen ook een aantal handsigns. “Ameterasu!!” Zwarte vlammen ontstonden op Madara’s rug en schreeuwend gingen hij door zijn benen heen. De hele Akatsuki en Naruto, Sasuke en Seiko keken toe hoe Madara langzaam vervaagde in het niks. Konan healde Ayumi en zorgde dat ze weer bij bewust zijn kwam.

Iedereen was stil voor een tijdje totdat Itachi naar Katsu en de rest toe. Hij liet zich door zijn knieën gaan en trok Seiko mee in het process. Sasuke en Katsu zaten ook en keken vermoeid naar de man voor hun. Itachi leunde in en trok de drie tegen zich aan. “Het spijt me, alles word vanaf nu beter, Sasuke het spijt me voor alles, het spijt me zo erg.” Tranen prikte in zijn ogen. “Katsu het spijt me dat ik te zwak was om tegen Madara in te gaan, het spijt me dat ik niet zag wat hij met je deed en Seiko het spijt me dat je Katsu nooit hebt gezien.” De drie mensen voor hem grijnsde lichtjes en knuffelde hem terug.

De rest van Akatsuki glimlachte ook en Ayumi keek ook met glimlach naar hun. “Sasuke ?” Sasuke keek op naar zijn blonde vriend en stond op. “Hn?” “Itachi is welkom, om terug te komen naar Konoha, als hij dat wilt.” Sasuke keek verbaasd naar Naruto en keek hem onderzoekend aan. “Hoe weet je dat?” Itachi keek ook lichtelijk verbaasd op. Naruto grijnsde. “Iedereen is welkom van Akatsuki” Sasuke’s ogen werden nog groter. “W-w-wat bedoel je?! Wie heeft gezegd dat dat mag?!” Iedereen keek nu terug naar Naruto die zijn rugtas van zijn rug af haalde en zijn hand er in stak. Een rood met witte hoed en een rood met witte jas kwam er uit, die Naruto met een simpele beweging aan trok. Hij keek op vanonder zijn hoed met enorme grijns. “Ik, de Hokage heeft dat gezegd, dattebayo !!!”

END



nou dit was het dan Ik ga zeker nog meer story's schrijven, ik ga waarschijnlijk binnenkort ook weer verder aan mijn andere story.
~~Subete no noryoku~~ Maar dat zal niet heel snel gaan in verband met school en de f*cking hoofdpijn die ik van school krijg =.='

Reacties onegai~ Make them nice and long because it's last time you can revieuw on this story