Hoofdstuk veertien: Concentrate • 14.1

Hoofdstuk veertien: Concentrate


Liam duwde de deur van het gebouw met een grote kracht open en rende nog net niet naar binnen toe. Hij wist ook wel dat hij echt grandioos te laat was, en daar zou hij zometeen ook de gevolgen van gaan dragen. Op dat soort momenten kon je Simon gewoon met Severus Snape vergelijken: ijskoud en niet-begrijpend.
Hij liep in een razend tempo door de gangen in de richting van de juiste deur. Hij bekeek in een vlug tempo de nummers en stopte toen met lopen. Voordat hij naar binnen zou gaan, haalde hij nog een keer diep adem. Wat hij zoal verwachtte: een hele preek, enkele kwade blikken, en flauwe grapjes voor de rest van de dag. Minstens één van die dingen zou erin voor gaan komen. Stiekem hoopte hij dat hij het eerste over zou kunnen slaan, maar dat zou er waarschijnlijk niet in zitten voor hem.
‘Ik denk dat je echt dringend eens een horloge moet gaan kopen Liam.’ Dat waren de woorden die hij naar zijn hoofd geslingerd kreeg toen hij de deur opende. Iedereen was er natuurlijk al, en zoals verwacht was Simon ook al trouw aanwezig. Op zijn gezicht stond een serieuze blik die niet veel goeds betekende. Voorzichtig trok hij de deur achter zich dicht en liet vervolgens zijn arm weer zakken.
‘Het spijt me Simon.’ Verontschuldigde hij zich tegenover hem. Ook de andere jongens wierp hij een verontschuldigende blik toe. Ze leken er niet echt veel problemen mee te hebben, buiten Louis dan. Hij kon er namelijk echt nooit tegen wanneer iemand te laat kwam.
‘Je bent er de laatste tijd echt niet bij met je gedachten.’ Simon vroeg het niet eens, hij constateerde het gewoon. Die man zag ook werkelijk alles wanneer er iets niet in orde was. Maar Liam was er dan ook van overtuigd dat Simon van zijn slaapprobleem wist. Iemand zou hem er vast en zeker wel over ingelicht hebben.

‘Ik weet het, maar ik pro..-‘ Liam stopte midden in zijn zin toen Simon zijn hand omhoog stak ter teken dat hij het niet wilde horen. De andere jongens durfden niet eens iets te zeggen en hielden dan ook braafjes hun mond. Niemand durfde echt tegen Simon in te gaan, toch niet als het niet op gebied van muziek aankwam. Hij was de grote baas en ze luisterden gewoon naar hem. Iedereen keek gewoon zo ontzettend naar hem op. Hij was tenslotte dé Simon Cowell.
‘Het kan zo niet meer langer.’ Wees hij Liam erop. De band liep ongelooflijk veel vertraging op door hem. Dat kwam niet alleen door zijn slaapprobleem, maar deels ook door het meisje waar hij de hele tijd mee omging. Er cirkelden genoeg foto’s over het internet rond, en ook enkele sappige verhalen. Hij wist niet wat hij daarvan moest geloven, maar ze was zeker en vast een afleiding voor hem. Daar moest wat aan gedaan worden.
‘Ik wil je vanavond nog even spreken.’ Dit was niet het goede moment om dat soort dingen te bespreken, hij zou er Liam later wel over aanspreken. Liam knikte timide en sloeg zijn ogen neer.
‘Ik zal er zijn.’ Verzekerde hij Simon ervan. Eigenlijk zou hij het liefst niet gaan, maar dan maakte hij voor zichzelf nog meer problemen. Het duurde niet lang voordat Simon weer opstond en de kamer verliet zodat ze jongens verder konden werken.
‘Het komt wel goed Liam.’ Hij voelde hoe Zayn hem een bemoedigend klopje op zijn schouder gaf. Dat kon hij echt goed gebruiken.