Masked || O56

De tijd vloog echt voorbij. Voor ik het goed besefte was het tijd om te beginnen leren voor de examens van Kerstmis. Alleen kon ik me nooit goed concentreren. Mijn gedachten waren altijd bij Blaine. Dat was veel interessanter dan het wiskundeboek voor me.
Ik zuchtte en kreeg daarmee de aandacht van Hailey, die ook over haar boeken gebogen zat. ‘Lukt het niet?’ Vroeg ze terwijl ze haar balpen neerlegde.
‘Ik kan me niet concentreren.’
In plaats van me te helpen, begon ze gewoon te grinniken. ‘Ik ben echt blij dat je Blaine hebt, dat weet je, maar nu zou het toch wel beter zijn dat je hem niet had.’
Dat vond ik nu eens geweldig aan Hailey. Ze wist precies wat er door mijn hoofd ging. Voordat ze daarjuist de vraag had gesteld, wist ze al wat het probleem was. Ze snapte me altijd en dat had je met weinig vrienden. Bij Shannen of Chris heb ik dat dus niet. Ik snap niet hoe het komt maar ik vind het wel leuk.
‘Neem anders een kwartier pauze of zo, dan kan je je daarna veel beter concentreren.’ Stelde ze dan toch voor. Dat trucje werkt alleen maar als je bijna in slaap valt, als je met liefde in je hoofd zit, werkt dat helemaal niet. Toch knikte ik en ging even op mijn bed liggen en sloot mijn ogen.
‘Hailey? Mag ik je iets vragen?’
Hoewel ik nog steeds mijn ogen toe had, wist ik dat ze me nieuwsgierig aankeek. ‘Natuurlijk.’
Ik opende nu pas mijn ogen en draaide mijn hoofd naar haar toe. ‘In het begin van het jaar, toen met Blaine.’ Ik had mijn vraag nog niet gesteld maar toch zuchtte ze al. ‘Was je verliefd op hem?’
Hailey trok haar benen op en liet haar hoofd op haar knieën rusten. ‘Ik weet het niet.’
‘Ben je nog steeds verliefd op hem?’ Ze had niet echt op mijn vraag geantwoord, maar toch wist ik dat ze wel gevoelens voor hem had. Ik wist net zoals zij bij mij, wat zij dacht.
‘Nee! En al zou ik dat wel zijn, ik zou hem nooit van je afpakken.’ Het gevoel dat daarjuist zei dat ze wel verliefd was op Blaine, zei nu dat ze de waarheid sprak en ik geloofde dat gevoel. Hailey zou nooit Blaine van me afpakken. ‘Was dat wat door je hoofd spookte?’ Vroeg ze na een korte stilte.
Ik keek verbaasd op. ‘Nee. Blaine zit gewoon in mijn hoofd.’
Hailey begon weer te grinniken en wees naar de deur. ‘Ga er dan even naartoe.’
Dat moest ze mij geen twee keer zeggen.


God. Shame on me. I'm so so so sorry! Verschrikkelijk dat ik meer dan een week niets gepost heb. Ik hoop dat ik daardoor geen abbo's heb verloren en ik zal beter mijn best doen. Maar dit weekend had ik een heel druk weekend waardoor ik niets kon schrijven. Krijg ik toch kudo's en reacties?