4.5

Mijn auto parkeer ik op een parkeerplaats voor de deur. Ik stap lichtelijk zenuwachtig uit. Zal ze wel van Italiaans houden? Anders kunnen we altijd ergens anders heen, toch? Ik druk op de bel. Nog voor de deur opengaat verleg ik mijn gewicht van mijn ene been naar mijn andere been. De deur gaat langzaam open en ik sta weer stil. Charlotte doet open en kijkt me glimlachend aan. ‘Hoi! Kom maar even binnen hoor, ik moet nog mijn schoenen zoeken.’ Een brede glimlach staat op mijn gezicht terwijl ik naar binnen loop. Het is klein maar gezellig ingericht. Zou ze hier alleen wonen of met andere mensen? ‘Ga maar op de bank zitten hoor, wil je wat drinken?’ Voorzichtig knik ik. Kom ik niet gulzig over? Ik ben nog geen 5 minuten binnen en ik wil al wat te drinken. ‘Heb je cola?’ vraag ik voorzichtig. ‘Tuurlijk!’ zegt ze met een brede glimlach op haar gezicht en verdwijnt de keuken in. Niet veel later komt ze terug met een glas cola en geeft het aan me. ‘Moet jij niet?’ Ze schudt haar hoofd. ‘Ik ga even mijn schoenen en een vestje pakken, ik ben zo terug, goed? Als je wilt mag je wel wat televisie kijken als je wilt hoor, de afstandsbediening ligt naast de televisie als het goed is.’ Tussendoor knik ik een paar keer. Na dat gezegd te hebben loopt ze naar boven. Ik kijk rustig de kamer rond. Aan 1 muur hangt een schilderij. Dezelfde muur is ook rood geverfd en geeft een warm gevoel. De woonkamer is stijlvol ingericht.