|| Twenty Seven

Alles was perfect.
De versieringen waren prachtig geworden. Het centrale plein bij het podium was omgetoverd tot een sprookjeslocatie. Alle tafels en stoelen die er normaal stonden waren weggehaald waardoor en een grote dansvloer ontstaan was.
In de bomen hingen zilveren en witte ballonnen, overal stonden fakkels met kaarsjes en zo’n 3,5 meter boven de grond hing een enorm net van lampjes, waardoor er een sterrenhemel ontstond.
Op het podium stond een band die muziek speelde en ik zat samen met Jules, Hailey en Aiden aan een tafeltje. Kyle was gelukkig nergens te bekennen. Ik kon maar niet stoppen met denken aan vanmiddag. Hoe hij me aankeek. Hij leek zo boos, zo gekwetst. Ik schaamde me omdat ik hem dat aangedaan had. Hij verdiende het misschien wel, maar toch. Ik voelde me er niet lekker door en het bleef maar door mijn hoofd spoken.
“Sophie?!”
“Wat?” reageerde ik verbaasd.
Aiden keek me bezorgd aan.
“Gaat het wel?” vroeg hij.
Ik knikte en nam een slok water. Toen zag ik Kyle en verslikte ik me.
Ik barstte uit in een heftige hoestbui en Aiden klopte bezorgd op mijn rug. Toen ik uitgehoest was keek ik naar Kyle. Hij stond met een meisje te praten en we maakte even oogcontact. Even dacht ik dat hij me weer dood zou wensen met zijn blik, maar in plaats daarvan glimlachte hij even en stak zijn hand op. Verbaasd zwaaide ik terug. Had ik me dan verbeeld hoe hij vanmiddag tegen me deed?
“Gaat het weer een beetje?” vroeg Aiden.
“Ja hoor” zei ik en ik glimlachte.
Toen pas viel me iets op. Jules en Hailey zaten niet meer aan tafel.
“Waar..?” vroeg ik en Aiden wees naar de dansvloer.
Jules en Hailey stonden midden op de dansvloer tegen elkaar aan. Ze bewogen zachtjes heen en weer, totaal uit de maat van de muziek.
“Wil je ook dansen?”
Aiden stak zijn hand uit en ik nam hem aan.
“Graag.”
We liepen de dansvloer op en op dat moment begon er een langzaam nummer. Aiden en ik keken elkaar glimlachend aan. Aiden sloeg zijn armen om mijn middel en ik legde mijn handen in zijn nek. Hij leidde me en al die tijd lieten we elkaars blik niet los.

“Tell me, did you sail across the sun
Did you make it to the Milky Way to see the lights all faded
And that Heaven is overrated
Tell me, did you fall for a shooting star
One without a permanent scar
And did you miss we while you were looking for yourself out there?"

Aiden zong zachtjes mee met het nummer en ik kon alleen maar in zijn chocolade bruine ogen kijken. Mijn hartslag versnelde en ik ging sneller adem halen. De vlinders in mijn buik gingen te keer en ik had het gevoel dat ik elk moment kon exploderen. Ik gaf het toe, ik was verliefd.
Het nummer was afgelopen en ik keek Aiden aan. We stonden stil, net ietsjes buiten de dansvloer. Hier hingen geen lampjes meer en we stonden zo goed als in het donker.
Onze blikken lieten elkaar niet los en Aiden boog zich langzaam naar voren.
“Je bent zo mooi” fluisterde hij zachtjes in mijn oor.
Ik kreeg kippenvel over mijn hele lichaam en sloot mijn ogen. Ik voelde Aidens adem over mijn gezicht strijken en verwachtte zijn lippen op de mijne. Er gebeurde niets.
“Wat doe j..?” vroeg ik verbaasd en mijn zin bleef steken door de uitdrukking op Aiden’s gezicht.
Verbaasd draaide ik me om en ik sloeg een gil van schrik.