08

Rond twee uur is Lizy weggegaan die dag. Ik heb haar niet veel info gegeven over Louis en dat is mede doordat ik hem nog helemaal niet zo goed ken. Ik heb hem even gesproken, maar het gesprek begon pas een beetje opgang te komen, toen Liam erbij kwam. Ik hoop hem vandaag nog even apart te spreken en daarom zit ik nu dus achter mijn computer. Hoopvol open ik Skype en zie tot grote vreugde dat 'iemand' van hun online is. Zoals verwacht begint er iemand meteen tegen me te praten en gaan de webcam's even later alweer aan. 'Gefeliciteerd!' Klinkt Niall zijn vrolijke stem door de kamer. Hij werpt me een luchtkusje door. 'Bedankt en jij gefelciteerd met Liam', zeg ik en ik werp hem een luchtkusje terug. Grijnzend vangt hij het kusje op. 'Is Liam cadeautjes aan het winnen?' Vraag ik grijnzend. Niall knikt lachend, waarna hij een hele lijst met allerlei cadeautjes opnoemt. 'En dat alleen van zijn familie?' Vraag ik met open mond. Niall schiet in de lach en zijn aanstekelijke lach dreunt mijn oren in, zodat ik vanzelf moet meelachen. 'Ja, hij geeft zaterdag een feestje, zoals je volgens mij al wist', zegt hij, waarna hij even op een bevestiging wacht. Ik knik, zodat hij weer verder kan. 'Dan komen allerlei vrienden van zijn oude school en gewoon wat andere mensen en die moeten drie euro intro betalen, dus daar verdient ook weer een heleboel aan', zegt Niall. 'Wow', is mijn enige antwoord. Dat bedrag spaar ik waarschijnlijk in een jaar nog niet eens samen!

Ik kijk op de klok en zie dat ik alweer een uur met Niall heb zitten kletsen. 'Waar is Louis?' Vraag ik dan uiteindelijk maar na een tijdje. 'Die is cakejes aan het maken', zegt Niall grijnzend. 'Cakejes?' Breng ik verbaasd uit. 'Ja, Louis is een aardig goede kok', zegt Niall. 'Zijn geheime talent?' Gok ik. Niall knikt grinnikend. Ik knik goedkeurend. Een jongen die goed kan koken is altijd een grote pluspunt, toch? 'Maar ik zal hem wel even roepen', zegt Niall behulpzaam. Ik bedank hem en even later komt Louis achter de webcam zitten. Hij feliciteert me natuurlijk meteen en vraagt of ik zijn sms'je heb ontvangen. 'Ja, maar hoe kom je aan mijn nummer?' Vraag ik. 'Via je moeder', zegt hij lachend. Mijn mond zakt een beetje open. 'Mijn moeder?' Hij knikt alleen maar. 'Hoe sprak je haar dan?' Vraag ik als hij besluit niets meer te zeggen. 'Via jouw Skype', zegt hij. 'Huh', is mijn enige antwoord. Louis grinnikt, waardoor de vlinders vrolijk in mijn buik beginnen te kietelen. Hij doet alsof hij zijn mond dichtritst. 'Je zal het allemaal nog wel horen en zien', zegt hij geheimzinnig. Ik frons mijn wenkbrauwen bedenkelijk, zodat Louis weer in de lach schiet. 'Ik vind dit gemeen', is mijn conclusie. 'Straks niet meer', zegt hij en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik bijt op mijn lip. Ik kan hier niet tegen. Ik kan nooit tegen verrassingen en geheimen. Ik wil altijd alles weten en wel meteen. Ik smeek nog een hele tijd, maar Louis is duidelijk niet van plan om meer te vertellen. 'Bakken je cakejes niet aan?' Vraag ik om op een ander onderwerp over te gaan. Zijn gezicht veranderd in een: 'Oh verdomme, vergeten' gezicht, waardoor ik in de lach schiet. Hij sprint weg en Harry komt in zijn plaats.

'Ik dacht al dat ik je stem hoorde', zegt hij met een lieve glimlach. 'Waarom hebben jullie mijn moeder gesproken?' Vraag ik meteen. Harry kijkt me achterdochtig aan. 'Dat zal je nog wel horen', is zijn antwoord dan. Ik trek een pruillipje. 'Kan je het niet nu al gewoon zeggen', zeg ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Ik ben jarig', probeer ik, maar hij zegt nog steeds niets. 'Geen goed nieuws voordat ik morgen weer naar school moet', ga ik verder, maar hij blijft zijn mond dichthouden. Ik sla mijn armen boos over elkaar en draai kwaad mijn hoofd weg. 'Awh, kan Meldoy niet tegen verrassingen', plaagt Harry me. Ik schud wild met mijn hoofd. 'Moet ik het dan maar zeggen?' Vraagt hij. Ik kijk meteen weer helemaal vrolijk naar het beeldscherm. 'Ja!' roep ik enthousiast, maar op dat moment komt Louis weer de kamer in. 'Niets zeggen', zegt hij streng. Ik kijk weer boos weg. 'Wat is ze toch schattig als ze boos is', zegt Louis vertroeteld. Ik bloos en kijk met een glimlach naar Louis. 'En gadver wat zijn jullie toch klef en jullie kunnen elkaar alleen nog maar zien. Hoe zal het moeten als jullie elkaar nog in een keer in het echt zien?' Mompelt Harry. Louis en ik lachen, maar onze wangen zijn rood gekleurd. Rood net als de liefde. 'Je moet morgen dus weer naar school', zegt Harry na nog wat plagende opmerkingen. Ik knik somber. 'Niet leuk?' Vraagt Louis. 'Wanneer is school wel leuk?' 'Je weet best wat ik bedoel', zegt hij. Ik knik langzaam. 'Ik heb niet echt een leuke klas', zeg ik. 'Nog een jaartje, dan mag je daar weg', glimlacht Louis me bemoedigend toe. 'Nog één jaartje en dan kan ik hopelijk bij jou blijven', denk ik.