09

De avond begon alweer goed. Lizy kwam binnen met de mededeling: 'Ik had het vandaag heel druk, dus je cadeau krijg je nog wel een keer van de week.' Ik had echt de neiging om wat naar haar toe te schreeuwen, maar liet het er maar bij. Van Lizy kon je tenslotte niet te veel verwachten en ik denk toch na een jaar weg te zijn, dus haar verjaardag ga ik waarschijnlijk niet eens meer meemaken...

'Wat gaan we doen?' Vraagt Lizy. 'IJs halen', stel ik voor. Ze knikt grijnzend. 'Op de boulevard, want daar staat een leuke verkoper', zegt ze met een knipoog. 'En Jeroen dan?' Vraag ik, doelend op haar vriendje. Hij woont dan wel ver weg, hij blijft haar vriendje. 'Ik bedoelde niet voor mij, maar voor jou', zegt ze lachend, terwijl ze mij aan mij arm meetrekt naar buiten. Louis kruist meteen mijn gedachte. Zijn bruine haren, lieve grijsblauwe ogen, stralende lach. Hij is gewoon perfect. Ik wil veel liever hem dan een of andere verkoper van een ijsjeszaak. 'Of je hebt al iemand in gedachte', zegt Lizy met een nieuwsgierige blik in haar ogen. Ze houdt me tegen, als ik verder probeer te lopen. 'Wie? Ken ik hem?' Begint ze haar vragen op me af te vuren. 'Je kent hem misschien wel qua uiterlijk, maar niet qua innerlijk', zeg ik lekker vaag. Het is wel waar wat ik zeg. Ze weet wie Louis is, wie niet?, maar kent hem verder ook niet. 'Zeg zijn naam eens', zegt ze. 'Louis', zeg ik eerlijk, want ik weet toch al wat ze nu gaat zeggen. 'Die ken ik inderdaad niet', zegt ze, zoals verwacht. Ik grinnik, terwijl mijn gedachte weer naar Louis afvliegen. Zou onze relatie mogelijk zijn? Ik hoop het maar...

Ik moet toegeven dat Lizy gelijk had, die jongen van de ijsjes is inderdaad knap. Ik flirte wat en even later zaten Lizy en ik naast elkaar op een bankje. 'Wie is Louis dan?' Vraagt ze voor de vijfde keer in tien minuten. 'Ken je toch niet', zeg ik. 'Zeg zijn achternaam dan eens', zegt ze. Ik schud wild mijn hoofd. 'Dan ken je hem misschien wel', zeg ik vaag. Ze frons haar wenkbrauwen. 'Ik vind dat je vaag bezig bent', zegt ze. 'Mooi, dat is de bedoeling', zeg ik lachend. Ze rolt met haar ogen en likt aan haar ijsje. 'Je vindt hem wel echt leuk, hè?' Zegt ze na een korte stilte. Ik kijk haar aan en knik blozend. 'Maar het kan toch niets worden', zeg ik somber. 'Hoezo niet?' Vraagt ze verward. 'Lange afstand', zeg ik. 'Ik en Jeroen toch ook en wij hebben nu ook wat', zegt ze. 'Ja, maar dat is nog mogelijk', mompel ik zachtjes. 'Wat?' Vraagt ze. 'Niets', zeg ik. Ze kijkt me raar aan, maar laat het er maar bij. Geen zin om nog meer vragen te stellen en nog meer vage antwoorden te krijgen.

'Gaan we iets doen?' Vraagt ze als we allebei ons ijsje op hebben. 'Skinny dippen', stel ik voor. Ze schud wild haar hoofd en kijkt me raar aan als ze doorheeft dat ik het meen. 'Ben je gestoord?' Zegt ze. 'Ik vind dat je dat een keer in je leven moet hebben gedaan', zeg ik. 'Echt niet', zegt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Saai hoor', mompel ik. 'Liever dan gestoord', kaatst ze terug. Ik haal nogmaals mijn schouders op. 'Kan je niet vragen of Louis komt?' Stelt ze hoopvol voor. 'Afstand, weet je nog', help ik haar herinneren. 'Maar het is voor je verjaardag', zegt ze. 'Maar er rijden geen treinen meer om vijf voor twaalf 's nachts', zeg ik. Ze knijpt haar ogen tot spleetjes en kijkt me aan. 'Je wil niet dat ik hem ontmoet, hè?' Vraagt ze. 'Niet voordat het mijn vriendje is', zeg ik eerlijk. Ze draait verwaand haar hoofd weg, maar het maakt me niet uit.

'Gefeliciteerd! Have fun with Lizy (: En vergeet niet nog speciaal voor mij op Skype te komen Xxxxx Louis'

Mijn mondhoeken krullen omhoog in een brede grijns. 'Is dat van Louis?' Vraagt Lizy nieuwsgierig. Het is net een paar minuten over twaalf. Ik knik blij. 'Lezen?' Vraagt ze, maar ze heeft mijn mobiel al afgepakt. 'Awh, wat schattig', zegt ze overdreven, maar daarna betrekt haar gezicht. 'Ik wilde je als eerst feliciteren', zegt ze met een pruillipje. 'Als tweede dan', zeg ik, terwijl ik kinderijk mijn tong uit steek. 'Gefeliciteerd', zegt ze en ze geeft me een dikke knuffel. Daar zitten we dan. Midden in de nacht, op een bankje, vlak bij het strand. Een koude windvlaag zorgt voor rillingen. 'Gaan we terug?' Vraag ik. Ze knikt. 'Dan kan ik je tenminste uithoren over Louis', zegt ze grijnzend. Ik rol met mijn ogen en in stilte fietsen we terug naar mijn huis. Ik denk aan Louis, zoals je vast wel had verwacht. Ik vraag me alleen af hoe hij aan mijn nummer is gekomen, want die heb ik helemaal niet gegeven...