Masked || O55

‘... En sindsdien spreken we van de Verenigde Staten van Amerika.’ Eindigde hij zijn hele uitleg. We waren tijdens zijn hele uitleg gaan zitten en ik had mijn hoofd op zijn schoot gelegd terwijl ik nog steeds geboeid luisterde. Het was best wel raar, maar nu snapte ik dit. Als Trackers dit zo had uitgelegd, zou ik het toch ook niet snappen. Het ligt gewoon aan Blaine.
‘Je bent echt de beste.’ Fluisterde ik en blies een luchtkusje naar hem.
‘Dat weet ik.’ Hij grinnikte zachtjes.
Ik wilde juist iets antwoorden maar de deur van het klaslokaal werd opengedaan en al een paar leerlingen kwamen naar buiten, gevolgd door Trackers. Snel stond ik op en streek mijn kleren nog even goed. Blaine volgde mijn voorbeeld.
‘Jullie twee, naar binnen!’ Hij gebaarde met zijn arm dat we naar binnen moesten en ik deed snel wat me gevraagd werd. Ik wilde hem niet nog kwader maken dan hij nu al was.
Binnen waren nog een paar mensen waaronder Shannen, Chris en Hailey. Ik rolde even met mijn ogen naar Hailey waardoor zij begon te grinniken. Trackers wierp ze daarvoor een kwade blik toe. Wacht, wat? Mogen we al niet meer lachen!?
‘Naar buiten jullie!’ Riep hij naar hen. Blijkbaar begin zijn geduld op te geraken. Wat heeft die vent toch?
Hailey, Shannen en Chris maakten zich snel uit de voeten zodat alleen ik, Blaine en Trackers overbleven. Hier komt die preek dan.
‘Hoe komt het toch dat het altijd jullie twee zijn die op mijn heupen werken?’
‘Meneer, ik zuchtte gewoon omdat ik het niet snapte.’
‘En hoe zou dat toch komen? Misschien moet je de volgende keer eens opletten dan kan je cijfer misschien van een één in een twee veranderen.’
Oké, daar maakte hij me echt kwaad mee! ‘Misschien moet u eens leren lesgeven voordat u de schuld op uw leerlingen steekt!’
Na mijn woorden veranderde zijn gezichtsuitdrukking nog kwader dan daarvoor. Stoom kwam bijna uit zijn oren en zoals in die tekenfilms kon ik een ader op zijn voorhoofd zien kloppen.
Blaine legde zijn handen op mijn schouders en wilde me laten zwijgen, maar ik negeerde hem. ‘Blaine heeft me daarjuist alles van de Amerikaanse Revolutie uitgelegd, en weet u wat raar is? Ik snap het helemaal, terwijl dat ik dat bij u niet deed.’
Ik moest zachtjes grinniken toen ik zag dat hij nog kwader werd. ‘ALLEBEI STRAFSTUDIE!’ Brulde hij en pakte me bij mijn arm vast en duwde me zo’n zijn lokaal uit. Blaine volgde ons en wanneer we allebei buiten stonden, werd de deur met een harde klap dichtgegooid.
‘Oeps?’ Zei ik zachtjes.
Blaine kon alleen maar lachen en ik volgde al snel zijn voorbeeld.


Sorry dat het zolang duurde, maar ik was niet echt in de stemming om te schrijven. Ik hoop wel dat jullie het leuk vinden.