Masked || O54

De dagen daarop vlogen voorbij. Veel avonden bracht ik door op zijn kamer. Dat was een positief punt aan een kamer alleen hebben. In het begin was het vooral op te praten en gewoon van elkaar te genieten maar nu er al weer anderhalve week gepasseerd was, zat ik daar meestal voor huiswerk. Het was al begin oktober en dan begon het echt. Testen, taken en al die andere dingen die bij school horen. Een pluspunt aan begin oktober was dan wel dat het om half acht al donker was en dan Blaine een klein lampje en een paar kaarsjes aandeed om het gezellige te maken.
‘Juffrouw Pearls, let jij ook nog even op?’ De irritante stem van meneer Trackers haalde me uit mijn gedachten. En nu zat ik dus terug in het lelijke klaslokaal van Trackers. Zonder kaarsjes maar wel met die spuuglelijke neonverlichting.
Naast me begon Blaine zachtjes te grinniken. Ik keek hem geïrriteerd aan. ‘Wat nu weer?’ Siste ik naar hem terwijl hij nog steeds grinnikte.
Hij schudde zijn hoofd ter teken dat hij het niet ging zeggen. ‘Mij best.’ Ik liet mijn kin op mijn hand rusten en probeerde de uitleg van meneer Trackers te volgen, wat niet lukte. Hij had het over de Amerikaanse Revolutie, dat begreep ik nog, maar verder niets.
Ik zuchtte en richtte mijn aandacht op mijn boek om daar misschien wat wijzer uit te worden. En dat lukte natuurlijk ook niet. Ik keek naar mijn buren en zag dat we al op de volgende pagina zaten. Oké, dat kan wel helpen. Ik draaide het blad om maar werd er helemaal niet wijzer van. Weer zuchtte ik.
‘Stop met zuchten en zeg wat er is.’ Fluisterde Blaine naar me.
Ik keek naar Blaine die ondertussen mijn hand vastpakte. ‘Ik kan niet volgen.’ Hierdoor begon hij weer te lachen, maar juist iets te luid.
‘Meneer Hicks, mijn les uit!’ Brulde Trackers naar Blaine. Nu was het mijn beurt om te grinniken. ‘Oh, en u vind dat nog grappig, juffrouw Pearls? U ook, buiten!’
Terwijl ik mijn spullen bij elkaar pakte probeerde ik mijn lach in de houden en bleef ik zoveel mogelijk naar beneden kijken maar toen ik buiten kwam met Blaine en de deur achter ons gesloten was, barste ik in het lachen uit. En Blaine volgde mijn voorbeeld.
‘En Hailey zei dan nog wel dat hij een geweldige leerkracht was.’ Zei ik wanneer ik terug een beetje op adem was gekomen. ‘Maar ik snap echt nooit iets van wat hij zegt.’
Blaine was nog zachtjes aan het lachen maar pakte ondertussen ook zijn boek uit zijn tas. ‘Je snapt het niet, hé?’ Vroeg hij. Ik knikte en hij reageerde daarop door op de grond te gaan zitten. ‘Tijdens de 18e eeuw waren er verschillende kolonies in de USA – of toch hoe we het vandaag de dag noemen – vooral Groot-Brittannië, Frankrijk...’ Geboeid luisterde ik naar zijn uitleg.


Zelfs een beetje geschiedenis erbij xd De Amerikaanse Revolutie was mijn favoriete onderwerp dit jaar tijdens geschiedenis. Dat komt gewoon omdat ik geobsedeerd ben door Amerika Ik hoop dat jullie het leuk vinden?