Hoofdstuk zeven: Feeling very stupid • 7.1

Hoofdstuk zeven: Feeling very stupid


‘Ah nee Liam, niet alweer?’ Belle was zijn appartement nog niet eens binnen en keek in het slaperige gezicht van de jongen die in de deuropening stond. Het was voor haar niet moeilijk om op te merken dat hij weer niet geslapen had. Nja, dat kleine beetje slaap dat hij had kon je niet volwaardig slapen noemen.
Ze had echt geloofd dat die dromenvanger toch wel de oplossing was. Hij had zelfs een keer gewerkt, dan kon het toch niet dat hij het opeens niet meer deed? Ze snapte er gewoon niets van. En wat nog erger was: Liam had die droom weer moeten doorstaan.
Liam haalde hopeloos zijn schouders op en haalde een hand door zijn warrige haren. Hij stapte opzij zodat Belle naar binnen kon lopen. Hij sloot de deur weer achter haar en draaide zich om.
‘Ik snap ook niet waarom het nu opeens niet meer werkt.’ Hij had de vervloekte dromenvanger onmiddellijk van de muur getrokken en in de vuilbak gesmeten. Waarschijnlijk kwam dat door de frustratie die hij op dat moment voelde.
Het was gewoon niet logisch. De ene nacht had hij geen last van de nachtmerrie, en de volgende nacht was het weer gewoon zoals van ouds. Ofwel had die dromenvanger de eerste nacht ook niet gewerkt en was het iets anders geweest, ofwel was het ding gewoon kapot. Al klonk dat laatste wel heel erg dom.
Belle zuchtte een keer diep terwijl ze mogelijke verklaringen probeerde te bedenken. Jammer genoeg schoot haar niets logisch te binnen. Het viel gewoon niet te verklaren. Net zoals de reden van Liam zijn droom niet te verklaren viel.
‘Ik dacht echt dat we eindelijk een oplossing hadden gevonden.’ Mompelde ze verslagen. Haar hand sloot zich om de rugleuning van een stoel waarna ze hem langzaam achteruit trok. Vervolgens ging ze op het zitvlak zitten en legde ze haar armen op het tafelblad neer. Liam knikte ondertussen instemmend.
‘Ik dacht ook dat ik eindelijk van die rot droom af was..’ Hij volgde al snel Belles voorbeeld en ging ook op één van de stoelen zitten. Eigenlijk waren ze nu dus gewoon terug bij het begin van het probleem. In ieder geval had hij toch al één nacht fatsoenlijk kunnen slapen, dat was al iets.

Liam zag dat Belle er best wel mee zat en legde zijn hand voorzichtig op die van haar. Zij kon er ook niets aan doen.
‘Hey, het geeft niets. Er zijn nog andere dingen die we kunnen proberen.’ Verzekerde hij haar ervan. Het was wel vreemd dat hij haar nu gerust moest stellen. Normaal gezien zou het omgekeerd gebeuren. Hij glimlachte nog een keer bemoedigend toen Belle hem aankeek. Ook nu kon hij weer niet ontkennen dat ze gewoonweg een prachtig meisje was. Dat was gewoon een hard feit.
Belle knikte eventjes nadat hij de woorden had uitgesproken. Hij had gelijk, er waren vast en zeker nog wel meer remedies die ze konden proberen. Liam leek genoegen te nemen met die bevestigende knik en schoof zijn stoel een stukje achteruit zodat hij kon opstaan.
‘Ik ga je gsm even halen.’ Verklaarde hij na haar niet-begrijpende blik. Belle was ondertussen alweer bijna vergeten dat ze dat stomme ding kwam halen.
Er waren wel belangrijkere dingen dan een verloren gsm.