Foto bij -XXX-

~ Elena in her dress ~

Stap voor stap zetten ik en Myrthe een stap richting de grote boom in de verte. Hij was helemaal versiert met witte bloemen, en de boom zat helemaal vol met door de bloemen aangetrokken vlinders. Het pad waarop we stapten leidde ons naar het feest. En helemaal opgemaakt door de kasteelmeiden gingen we er naartoe. Het was een feest ter ere van mij en mijn moeder. En het was prachtig. Bijna overal lagen witte rozenblaadjes verspreid, en tussen deze prachtige tropische bomen kon er niets meer misgaan. Myrthe gaf me een stomp.
'He! Daar heb je die knappe kasteelknecht weer!' fluisterde ze. Haar ogen straalden, en precies op dat moment speelden de muzikanten een zacht deuntje.
De kasteelknecht kwam steeds dichterbij.
'Mag ik deze dans van u?' vroeg hij tenslotte.
'Tuurlijk!' zei Myrthe enthousiast.
En terwijl ik Myrthe en de kasteelknecht zag dansen, vroeg ik mij af waar mijn 'prins' gebleven was. Ik keek door de menigte heen, en opeens stond hij daar.
Impulsief rende ik naar hem toe, en hij ving me op in zijn stevige armen, hij nam me op en zwierde me heen en weer.
'Ik wist dat alles goed ging komen.' zei hij blij. Ik lachte. En wanneer hij me langzaam terug op de grond zette, waren onze lippen nog maar een paar millimeters van elkaar verwijderd. Maar dat duurde niet lang meer. Ewout nam mijn gezicht in zijn handen vast, en drukte zijn lippen stevig tegen de mijne aan.
Verwonderd, maar ontzettend blij keek ik naar hem. 'Je betekent erg veel voor me.' zei ik tenslotte.
'Jij bent mijn paradijs op aarde, prinses.' zei hij.
'Technisch gezien zitten we IN de aarde.. en w-' Ik kon mijn zin niet afmaken. Weer had Ewout zijn zachte lippen tegen de mijne gedrukt.
Ik keek hem vragend aan, en hij zei: 'Ik zei, je bent mijn paradijs op aarde, het is tijd om iets lief terug te zeggen!' Hij lachte. En al wat ik kon uitbrengen was:
'Ik hou van je.' zijn ogen fonkelden. 'Waar is Myrthe eigenlijk?' vroeg hij.
Ik keek rondom me, en wanneer ik Myrthe en de kasteelknecht om de hoek zag verdwijnen zei ik: 'Ze is oké, ze red het wel hier.'
'Maar zul jij het wel redden hier?' zei een zachte stem achter me. Ik draaide me om. Het was mijn moeder.
'Ik hou het wel vol.' zei ik. 'Maar wat gebeurd er met papa?'
'Ik keer terug naar de bovenwereld. Het zal een hele schok zijn voor je vader, maar ik zal hem alles zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Zodra hij er klaar voor is, neem ik hem mee naar dit koninkrijk.' zei ze.
'En hoe moet het er hier dan mee door?' vroeg ik.
'Jij wordt de nieuwe koningin Elena, net tot ik terug kom.' zei ze. 'Vaarwel mijn kindje.' En ze gaf me een kus op mijn voorhoofd.
Even later kwam Elena's moeder en vader terug, en zo liep alles goed en gelukkig af.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen