29. my turn

Ik voelde een brandend gevoel op mijn lichaam terwijl ik water uitspuwde. Ik wist niet eens dat er zoveel water in je lijf kon. Toen ik mijn ogen openmaakte was het eerste wat ik zag een rug met een blauw, sierlijk, felblauw patroontje. Ik keek beter en zag dat het de rug van Jake was. Gek. Dacht ik. Ik had dat patroontje op zijn rug nog nooit eerder gezien. Jake draaide zijn gezicht naar mij toe. Ik glimlachte naar hem.
‘Deze keer was het mijn beurt.’ Zei ik.
‘Voor wat?’ vroeg Jake nieuwsgierig.
‘Om jou ongerust te maken.’ We lachten tegelijkertijd. Toen dacht ik weer aan het blauwe teken dat op zijn rug stond.
‘Waarom heb je dat blauwe teken op je rug staan?’ Ondertussen tikte ik op het teken.
‘Dat leg ik nog wel uit,’ Zei Jake snel. ‘Maar even tussen door: deed je dat expres? Dat niet ademhalen?’
Ik lachte. ‘Nee, natuurlijk niet! Maar ik vond het toch wel grappig.’
Jake knikte. ‘Zullen we nog even zwemmen?’
Ik dacht na terwijl ik naar de lucht keek. Het begon toch al best donker te worden. Misschien moesten we toch maar al terug gaan.maar ik had wel nog zin om even iets te testen met boogschieten. Kijken hoe ver ik kon komen. ‘Zullen we een keer boogschieten? Ik wil wat proberen.’ Zei ik tegen Jake. ‘Zeker weer op mij schieten?’ vroeg hij sarcastisch.
‘Nee, deze keer gewoon op het doelwit. Ik wil wel vanaf hier schieten.’ Ik lachte door Jake’s gezicht. Hij keek alsof ik gek was geworden.
‘Haal je nooit!’ riep hij lachend.
‘Weet ik. daarom vind ik het juist grappig.’ Ik haalde mijn schouders op en pakte de boog. Ik dacht aan waar het doelwit stond en schoot in die richting. De pijl schoot weg en ik draaide me om. ‘Wacht even! Ik doe even mijn kleren aan en dan kunnen we de pijl op de fiets zoeken. daarna gaan we terug naar huis.’
Ik draaide me om, pakte mijn kleren en ging me omkleden in het bos. Toen ik me had omgekleed ging ik terug naar Jake en sprong achter op de fiets.
‘Laten we maar gaan zoeken, we hebben hem vast snel gevonden,’ Zei Jake lachend.