Chapter O36

GRACE SANDRELLI

Niall hield één of andere film omhoog zodat ik kon zien welke het was. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond toen ik zag dat het weer een horrorfilm was. Ik had hem ook nooit mogen laten kiezen.. Hij zou altijd, maar dan ook altijd voor dat soort films gaan.
‘Niall, moet dat echt?’ Ik wees met een smekend gezicht naar de film die hij in zijn hand hield. Hij fronste zijn wenkbrauwen en keek zelf vlug naar de hoes van de film waarna hij zijn schouders ophaalde.
‘Wat is er mis met deze film?’ Hij keek me niet-begrijpend aan en checkte daarna nog een keer de hoes. Het was net alsof hij iets zocht wat er niet klopte. Maar hij leek niets te kunnen vinden. Ik rolde een keer met mijn ogen. Hij ging het dus zo spelen.
‘Je weet dat ik niet tegen dat soort film kan.’ Ik kon het niet verklaren, maar het kwam erop neer dat ik het grootste deel van de film gewoon naar een kussen zat te kijken. Alleen al het vele geschreeuw van de slachtoffers in de films veroorzaakte rillingen die over mijn rug liepen. Mijn woorden lieten een grijns op Niall’s gezicht verschijnen.
‘Daarom heb ik ook deze film uitgekozen.’ Verklaarde hij simpel. Ik had echter geen idee wat de logica daarachter was. De verwarring was ook van mijn gezicht af te lezen. Niall leek het zich echter allemaal niet aan te trekken en zette de film alvast klaar. Toen hij zich terug omdraaide merkte hij mijn verwarring op.
‘Kijk, hoe banger jij bent, hoe dichter je tegen me aan zal kruipen. En laat ik daar nu toevallig helemaal geen problemen mee hebben.’ Hij zei het alsof het de dood normaalste zaak van de wereld was. Ik kon dit keer mijn lach echter niet volledig inhouden en lachte dan ook zachtjes. Eigenlijk was het best wel schattig en lief van hem.
‘Dat heb je slim bekeken.’ Zei ik lachend tegen hem. Hij knikte enthousiast en kwam nu mijn richting uitgelopen. Hij stopte bij het salontafeltje en nam de afstandsbediening in zijn hand. Zijn duim bleef op enkele millimeters boven de “Play”-knop hangen.
‘Klaar?’ Hij keek me vragend aan en wachtte geduldig op een antwoord voordat hij de knop ook daadwerkelijk in zou drukken. Ik knikte dan uiteindelijk maar en liet me in de zetel zakken.
‘Druk die knop nu maar in, Horan.’ Liet ik hem grijnzend weten. Dat liet hij zich echt geen twee keer zeggen waardoor al snel de eerste beelden op de TV te zien waren. Alleen de muziek al bezorgde me een angstig gevoel.
Niall kwam nu ook naast me in de zetel zitten zodat hij naar de film kon gaan kijken. Ondanks dat de film nog niet eens fatsoenlijk begonnen was ging ik wat dichter bij hem zitten. Hij haalde zijn aandacht even van het scherm af en keek mijn richting uit.
‘Nu al bang?’ Vroeg hij ongelovig. Ik moest toegeven dat ik ook echt wel een watje was op dit moment, maar ik kon er gewoon niets aan doen.
‘Eerlijk? Ja.’ Antwoordde ik dan maar eerlijk. Hij zou het toch direct door gaan hebben als ik tegen hem zou liegen. Hij grijnsde lichtjes en sloot zijn armen toen om mijn lichaam heen. Hij trok me nog wat dichter tegen zich aan en liet zijn kin even op mijn schouder rusten. Zijn adem liet een kriebelend gevoel achter op mijn wang toen hij weer begon te praten. Het was slechts een fluistering, maar verstaanbaar genoeg om me te doen glimlachen.

‘I’ll protect you, I always will.’


Reacties zijn altijd welkom! (: