Masked || O48

‘Wat gaan we nu doen?’ Hailey maakte zich los uit mijn greep en keek me met een grote glimlach aan. ‘Het is nog steeds je verjaardag.’ Zei ze toen ze mijn verbaasde blik zag.
Ik zuchtte zachtjes. Ik wilde het helemaal niet, maar het was wel het beste. ‘Ik ga naar Blaine.’ Hoorde ik over mijn lippen komen. Het was zo zacht dat ik het zelf amper hoorde. Ik duwde me af van mijn bed en liep naar de deur.
‘Goede keuze.’ Ze stond ook op en volgde me de gang op.
‘Alleen.’
‘Dat weet ik. Maar je moet toch weten waar hij is?’ Glimlachte ze.
‘In de zaal zeker.’
Hailey maakte zo’n geluidje van in een tv-programma als je het fout had. ‘Op zijn kamer.’ Ze pakte me bij mijn pols vast en trok me mee naar boven. ‘Hij is gekwetst, Raina. Waar ga jij naartoe als je gekwetst bent? Naar je kamer, om te huilen.’ Dat deed me alleen nog maar slechter voelen.
‘Dat vrolijkt me echt op. Bedankt!’ Ik zuchtte.
‘Het was ook niet de bedoeling om je op te vrolijken.’ Ik keek haar raar aan. Wat een vriendin. ‘Wat? Ik ga niet tegen je liegen, Raina. Ik wil dat je het goedmaakt met Blaine. Ik heb je nog nooit zo gelukkig gezien zoals laatste dagen.’ Ze duwde me nog iets verder en klopte dan aan op een deur. Het duurde eventjes voordat ik doorhad dat dit de kamer van Blaine was. Ze klopte nog één keer en deed dan de deur open, zonder op een antwoord te wachten. ‘Naar binnen!’ Siste ze in mijn oor en gaf me nog een laatste duwtje zodat ik helemaal in de kamer stond. Achter me deed ze de deur dicht.
Ik keek de kamer rond. Echt een typische jongenskamer. De muren waren, zoals de rest van het internaat, wit maar hing vol met foto’s van auto’s. Op zijn bureau, die vol rommel lag, zag ik een laptop staan met als achtergrond een auto. Zijn kledingskast stond open met daar rond allemaal kleren en andere rommel. Naar zijn bed keek ik als laatste, omdat ik het niet wilde zien.
Hij zat daar, gewoon op zijn bed, naar mij te staren. Met tranen in zijn ogen en een treurige uitdrukking. In zijn handen zag ik een ketting met een kruis erop. Hij is gelovig? ‘Raina.’ Zuchtte hij. Hij tilde zijn hand, waar hij het kruis in vast had, op en bracht het naar zijn wang. De wang waar ik daarnet op had geslagen.


Ik vind dit laatste stukje opzich wel raar. Ik weet niet waarom ik het schreef xd Krijg ik voor de raarheid kudo's en reacties? xd