Hoofdstuk vijf: Looking better • 5.2

Een vrouw kriebelde irritant met een borstel in Liam’s gezicht. Hij kneep zijn ogen krampachtig dicht en hoopte dat ze er snel mee zou ophouden. Dit was één van de dingen die hij haatte aan de beroemdheid: make-up. Het mocht dan wel niet veel zijn, maar hij kon er gewoon niet aan wennen. Iedere keer weer moest er iemand met een irritant borsteltje over zijn gezicht gaan om hem wat meer kleur te geven voor de fotoshoot die nog zou volgen. Misschien moest hij de volgende keer gewoon wat langer in de zon blijven liggen, dan had hij kleur genoeg.
‘No way!’ Piepte Niall smekend. Liam had geen idee wat er aan de hand was en opende voorzichtig één van zijn ogen. Hij zag een vrouw die voor Niall stond met een potje lipgloss in haar handen. Wou ze dat nu werkelijk op zijn gezicht gaan smeren. Het duurde niet lang voordat de vrouw begon te lachen en het potje weer veilig op borg.
‘Rustig maar, het was een grapje.’ De blonde Ier blies opgelucht zijn adem uit en ging weer fatsoenlijk in zijn stoel zitten. Hij keek de vrouw beschuldigend aan.
‘Niet grappig.’ Mompelde hij met een lichte, norse ondertoon. Liam kon het nu zelf ook niet laten om even zachtjes te lachen. Hij vond het, in tegenstelling tot Niall, echt vreselijk grappig. Hij zag het beeld gewoon al voor zich: Niall met lipgloss op zijn lippen. Onbetaalbaar!
Zijn gezicht had inmiddels wel kleur genoeg gekregen waardoor hij nu weer gewoon kon kijken. Waarschijnlijk zouden ze zo wel aan zijn haren gaan beginnen. Niets ontsnapte er aan de goede ogen van de visagisten en de make-up mensen. Dat had hij ondertussen wel heel erg goed door.

Een half uurtje later was Liam dan helemaal klaar voor de shoot en het interview. Hij was ervan overtuigd dat ze veel zouden gaan vragen over de single, alleen mochten ze daar nog niet al teveel over vertellen. Die vragen zouden ze dan ook moeten omzeilen.
‘Hebben jullie toevallig mijn gsm niet ergens gezien?’ Harry beende door de kleedkamer en haalde zowat alles overhoop wat overhoop gehaald kon worden. Vier jongens schudde hun hoofd waardoor Harry verwoed verder ging met zoeken.
‘Je laat dat ding ook echt overal rondslingeren. Het verbaasd me niet dat je hem kwijt bent Hazz.’ Dit was één van de weinige serieuze momenten van Louis Tomlinson. Je kon haast stellen dat ze zeldzaam waren. Liam moest weer grijnzen bij zijn eigen gedachte en ging nog wat meer onderuit gezakt zitten in de zetel die in de kleedkamer stond.
‘Okay, biecht op. Waarom lach je zoveel vandaag?’ Zayn wierp de jongen een nieuwsgierige blik toe. Dit was hij helemaal niet gewend van hem. En hij zag er daarbij ook een stuk minder moe uit dan gewoonlijk.
‘Ik heb gewoon eindelijk een keer goed kunnen slapen vannacht.’ Antwoordde Liam vrolijk. Oké, hij was nog steeds moe. Eén nachtje slapen kon zijn hele tekort niet inhalen, maar hij voelde zich in ieder geval al een stuk beter. Zayn kon een brede glimlach nu ook niet meer onderdrukken en gaf zijn beste vriend een high-five. Het deed hem goed Liam eindelijk weer eens een keertje vrolijk te zien. Dat was echt al té lang geleden.
‘Dat zou tijd worden.’ Zei Zayn lachend. Liam was het volledig met hem eens en liet dat merken door eens uitbundig te knikken. Het zou inderdaad tijd worden.
‘And to be honest.. You’re looking much better now.’