Masked || O46

Blaine had na een half uur nog steeds mijn hand vast en bracht die nu wat omhoog zodat hij met zijn elleboog op de leuning kon rusten. Daarna kwam hij nog wat dichter zitten en bracht zijn lippen op tien centimeter van mijn oor. ‘Je hebt gelijk. Dit is een leuke film.’ Fluisterde hij waarna hij zachtjes in mijn hand kneep.
Ook al was het nu donker, ik wist dat hij zag dat ik nog roder kleurde dan ik eerst al was. Ik hield mijn ogen strak op het scherm gericht. Als ik nu zou omkijken, zou ik gewoon sterven.
‘Maar volgens mij komt dat omdat ik met goed gezelschap ben.’ Vervolgde hij.
Oké, nu moest ik me wel omdraaien, ook al wilde ik het niet. Ik moest het. Traag draaide ik mijn hoofd naar rechts en deinsde onmiddellijk wat achteruit toen ik zag dat Blaine nog dichter was gekomen. Ik zuchtte en keek hem recht in zijn ogen aan. Zijn bruine, prachtig ogen. Nee! Nee! Ik schudde zachtjes mijn hoofd om weer helder te kunnen nadenken. ‘Blaine, wat ben je –’
Ik kon mijn vraag niet afmaken door Blaine die zijn lippen om de mijne drukte. Hij pakte liefdevol mijn gezicht vast en wreef met zijn duim over mijn wang terwijl zijn lippen nog steeds op de mijne lagen.
Even, maar dan ook echt even, zoende ik hem terug. Totdat ik goed besefte met wat ik bezig was. Ik zoende een jongen. Een jongen die me een week geleden nog haatte. Een jongen die ik eigenlijk niet echt ken. Met die jongen was ik nu mijn eerste kus aan het delen. Dat wilde ik niet. Mijn eerste kus moest speciaal zijn. Niet tijdens een film en niet wanneer mijn vrienden meekijken.
Ik trok mijn hoofd naar achter maar doordat hij nog steeds mijn gezicht vast had, kwam hij alleen maar mee naar achter. ‘Blaine –’ Verder geraakte ik weer niet door zijn lippen die hij steviger op die van mijn drukte. Ik had hel allemaal nog vriendelijk aangepakt, tot nu toe, maar dan zal dan wel snel verandering in komen.
Ik duwde hem kwaad weg en stond zelf op. Als Hailey, Shannen en Chris nog niet naar me aan het kijken waren, had ik nu wel de aandacht op me gevestigd.
‘Wat ben je in godsnaam aan het doen?’ Brulde ik kwaad naar hem. Nu had ik zeker alle aandacht.
‘Volgens mij was dat toch wel redelijk dui–’
Ik rolde met mijn ogen. ‘Waarom deed je dat?’ Ik gooide dramatisch mijn handen in de lucht. ‘Weet je wat? Laat het maar!’ Kwaad liep ik weg maar toen ik bij de deur kwam, besefte ik dat ik iets vergeten was.
Ik liep, met een grote glimlach, terug naar Blaine en bracht mijn gezicht op zo’n vijftien centimeter van het zijne. ‘Ik was nog iets vergeten.’ Zei ik zwoel.
Blaine begon te grijnzen, net zoals ik. Ik bracht mijn rechterhand omhoor en sloeg zo hard ik kon tegen zijn wang. ‘Die verdiende je!’ Daarna liep ik terug weg.


Iemand die verwacht? Ik ook niet xd
En bedankt voor iedereen die gisteren een kudo en/of reactie heeft gegeven!