In love, death and football (Fernando Torres & Iker Casillas) 007

3 jaar later...
[Valentina]
Het weekend is voorbij en ik sta te wachten op Jeanna om naar de tram te gaan. Ze komt vrolijk huppelend aan en we gaan naar de tram, die er wel bijna meteen is. Als we aan de halte komen waar Iker steeds opstapt, gebeurt er niets. Geen Iker te bekennen. We kijken elkaar raar aan. ‘Misschien moet hij later beginnen?’ zeg ik om een reden te verzinnen. Jeanna knikt.
Maar als we na een week nog geen Iker hebben gezien, begint het tot ons door te dringen. Iker heeft ons verlaten zonder iets te zeggen. Het doet pijn, maar het leven gaat verder, met of zonder Iker.
*Tijdsprong 3 jaar later, 2002 Jeanna’s verjaardag*
De bel gaat en ik loop naar de deur. Ik doe deur open en zie een hyperactieve Valentina staan, met een enveloppe in haar handen. Ze geeft me 3 kussen op mijn kaak. ‘Gelukkige verjaardag schatz!’ Ik laat haar binnen en we gaan naar de veranda waar mijn papa ondertussen ook al zit.
Valentina zegt mijn papa goedendag en we gaan aan tafel zitten. Als ik zit geeft Valentina de enveloppe aan mij met een grote grijns op haar gezicht. Nieuwsgierig open ik de enveloppe en haal er drie ticketen uit. Ik bekijk ze eens goed en zie dat het ticketen zijn voor de match Real – Atlético.
Papa brengt de taart. Zachtjes beginnen papa en Valentina te zingen. Na het eten van de lekkere taart ruimen we alles op. Iets in me snakt ernaar om mijn mama te bellen. Niet wetend waar ze ‘uithangt’. ‘Papa, heb je mama haar nummer misschien?’ vraag ik geïnteresseerd. Even zie ik de twijfel in zijn ogen. ‘Dit is wel belangrijk voor mij!’ zeg ik overtuigend. ‘Sinds wanneer wil je bellen?’ vraagt hij. ‘Sinds vandaag.‘ zeg ik kortaf.
Ik kijk nog een keer smekend en dan geeft hij toch toe. Hij loopt naar binnen en komt weer terug met onze adressen boek. Hij bladert er een keer in en stopt dan op een bladzijde. Hij schrijft het nummer over en geeft het aan me. Valentina kijkt me bemoedigend aan en ik vraag of ze meegaat. ‘Nee, ik blijf wel hier. Dat kan je misschien beter alleen doen, en ik versta er toch niet veel van dus. Ik zal wel in mijn boek lezen of zo.’ En daar ging ik dan alleen naar de telefoon. Oké, ik kan het wel, ik pak de telefoon op en tik het nummer in.
De lijn gaat over en wat word ik zenuwachtig. ‘Hallo met Sylvia.’ Zegt een vrouwenstem, de stem van mijn mama. ‘Mama,’ zeg ik ook al klinkt het vragend. ‘Jeanna?’ vraagt de vrouw. ‘Wat ben ik blij dat ik je hoor!’zegt ze blij. Ineens word ik serieus. ‘Waarom belde je dan niet eerder?!’ vraag ik stil. Iedereen is stil. ‘Maakt niet uit!’ zeg ik dan maar omdat er geen antwoord valt. ‘Je bent vandaag jarig.’ zegt ze lief. ‘Dat klopt!’ zeg ik. We praten nog even maar dit is toch niet wat ik ervan verwachte. Ik leg de telefoon weer neer.
Ik haal diep adem en loop weer naar het terras, daar zit Valentina helemaal verdiept in haar boek. Best wel grappig want ze zit heel de tijd te gniffelen. Ik besluit haar te laten verschieten want als ik iets zeg hoort ze het toch niet. Stil ga ik achter haar staan. ‘Is het interessant?’ Ze schiet een halve meter omhoog en grijnst dan. ‘Heel interessant, en heel sexy btw .’ ‘Maar goed wat gaan we nog doen vandaag?’