28. is he hurt?!

Ik hoorde weer het fluitje en iets viel op de grond. Ik deed mijn ogen voorzichtig open.
’JAKE?’ schreeuwde ik. Ik kon hem niet vinden. Net zoals de pijl. alleen de appel zag ik. Die was naar mijn voeten gerold.
Ik keek onder het doelwit en daar lag Jake. Er was geen bloed, maar Jake bewoog ook niet. De pijl zat in zijn borst. Ik wou gillen, ik wou huilen. Ik had een pijl op Jake geschoten terwijl hij zei dat het hem geen pijn kon doen. toch lag hij daar wel zonder enige beweging.
Ik zakte op mijn knieën en haalde voorzichtig de pijl uit Jake’s borst. Niks zat er aan de pijl. Geen druppel bloed. Niks. De pijl was ook veel te makkelijk uit zijn borst te halen. Voorzichtig stroopte ik zijn T-shirt omhoog terwijl hij lag. Ik zag alleen een rode plek maar geen gat. Was de pijl überhaupt in zijn huid gegaan? Elke seconde leek wel uren. Ik bleef zitten, tranen in mijn ogen.
Ik voelde een hand op mijn schouder en keek om. Daar stond Jake. Ik wreef in mijn ogen. DIT KON NIET! Jake lag naast me. Dood.
Jake begon te lachen, heel hard. ‘Ik kan je gedachtes nog steeds horen, dus ik ben niet dood. Ik was gewoon door de klap omgevallen,’ Zei hij lachend.
‘Maar de pijl raakte je!’ zei ik verbaasd.
‘Vergeet dan ook niet dat ik niet gewond kan raken!’ Jake kwam lachend op me af en pakte me in zijn armen. ‘Ik hou van jou, ook al ben je zo dramatisch.’ Hij fluisterde het in mijn haar en het liep als een rilling over mijn lijf. Het gaf me energie. Het was vertrouwd. Ik voelde me thuis, iets wat ik nooit echt had gedaan.
‘Moet ik nog meer weten?’ vroeg ik aan Jake.
‘Nee,’ fluisterde hij tegen me en hij bleef zo staan.
‘Jij moet wel wat weten,’ Zei ik glimlachend tegen Jake.
‘Wat dan?’
‘Dat ik ook van jou hou.’ Ik keek Jake aan en bloosde. Hij wist de waarheid. Lifemates zijn voor elkaar gemaakt en ik was daar al gauw genoeg achtergekomen.
Na nog een paar keer te hebben geschoten (en daarbij 5 keer Jake te hebben geraakt, twee keer in zijn arm, twee keer in zijn borst en een keer in zijn been) bracht Jake me naar een riviertje dat een paar minuten van ons boogschiet plekje af lag. Ik wist niet waarom we daar heen gingen maar ik vond alles best. Thuis of hier met Jake, het boeide me niet echt.
We waren bij het riviertje. Het stromende geluid maakte me gerust. Water had ik nooit echt geweldig gevonden, maar op een manier voelde ik me er wel altijd veilig. Ik draaide me om naar Jake. Ik had natuurlijk wel mijn bikini nodig om te kunnen zwemmen… Die had ik niet mee genomen.
‘Jake, ik heb mijn zwemspullen niet mee… Moet ik ze anders halen?’ Ik draaide me al om om op de fiets te stappen maar Jake hield me tegen. Hij bloosde en hield mijn bikini omhoog.
‘Ik zag hem liggen en dacht dat we hem wel nodig zouden hebben dus… hier.’ Hij gaf mij mijn bikini.
Wat zou er verkeerd zijn? Het is toch alleen maar lief bedoeld?? Dacht ik.
‘Je klonk een beetje boos…,’ hoorde ik Jake antwoorden.. Hij had me horen denken.
‘ik ben niet boos op je Jake! Dat zal ik nooit zijn. Zullen we gaan zwemmen?’ Jake keek opgelucht en liep met me naar het water. Ik wou het water al in gaan.
‘Uhm, Lillanna je moet je bikini nog aan doen…’
Ik keek naar mijn hand en inderdaad, ik had mijn bikini nog in mijn hand. Ik rende tussen de bomen door en kleedde me om. Rustig liep ik terug. Jake lag al in het water. Ik zag zijn staart in het water. Ik dook het water in en kreeg alweer de prikkels in mijn benen die ik de laatste keer tijdens het zwemmen met Jake ook had. Ik stak mijn benen boven water, waar nu een grote, gouden, glinsterende staart voor in de plaats was.
‘Moet ik nog wat leren in het water?’ grapte ik. Hoe kon ik nou nog wat leren in het water?
‘Natuurlijk!’ zei Jake serieus. ‘Wat dacht jij dan?’
Hij klonk zo serieus dat ik hem wel most geloven.
‘Uhm… Laat maar zitten, Ik dacht dat het een grapje was. Wat moet ik dan doen?’
Jake lachte. ‘Niet serieus? Notara’s krachten leren beheersen en kennen is heel serieus. Maar laten we beginnen. Ik wil dat je gaat leren hoe je onderwater voor een uur kan ademen.’
Ik keek Jake met ongelovige ogen aan. ‘Jij… Wilt… Dat… Ik… ÉÉN UUR onderwater ga ademen? Ik hou het nog geen 10 seconden vol!’
Ik keek om me heen, maar kon Jake nergens vinden. Ik voelde ineens 2 handen die me aan m’n schouders omlaag trokken. Voor ik adem kon halen, was ik al onderwater. Ik keek om me heen of ik iemand zag en toen zag ik Jake. Gewoon onderwater. Ik schrok. Ik kon gewoon normaal kijken in een riviertje. Normaal kon ik mijn ogen niet eens een paar seconden onderwater open houden! Jake probeerde me wat duidelijk te maken maar ik snapte hem niet.
‘Lillanna! Roep je krachten en druk die tegen je hoofd dan kan je onderwater ademen voor een uur! Doe dit op tijd anders moet je weer naar boven om lucht te halen en deze krachten werken alleen onderwater!’
Ik maakte de bewegingen met mijn hand die Jake me de dag van het gevecht had laten zien. alweer had ik een gouden bal in mijn hand en ik drukte deze tegen mijn hoofd. Ik voelde mijn hoofd gloeien en kreeg voor kort geen adem. Na een paar seconde die eeuwen leken te zijn kreeg ik weer adem en keek verbaasd naar Jake. Hij lachte alleen maar en zwom naar onder. Ik zwom hem achterna.
We zwommen een kwartier omlaag en toen kwamen we bij de bodem. Ik keek Jake vragend aan.
‘Je geloofde toch niet dat je zelfs niet langer dan 10 minuten onderwater kan zijn? Nou, nu ben je toch al meer dan 10 minuten onderwater,’ Hoorde ik Jake in mijn gedachten zeggen.
Ik schudde mijn hoofd, maar vond het toch een best grappige grap van Jake en ging zitten. Toen begon het. Ik kon niet meer ademen. Ik keek Jake paniekerig aan.
‘Help!’
‘Helemaal vergeten! de kracht moet groeien. in het begin weet je niet hoelang je onderwater kunt.’ Jake pakte me vast en zwom zo snel als hij kon naar boven. Ondertussen hapte ik naar adem. Omdat er geen adem in de buurt was kreeg ik meer en meer water in mijn longen. Na een paar minuten werd alles zwart.