016

We stonden voor mijn huis en ik stak vlug mijn sleutel in het sleutelgat. In mijn linkerooghoek zag ik Niall mijn huis bekijken en ik voelde me een beetje onwennig. Wat als hij straks bij zijn vrienden alles ging gaan zeggen over hoe en waar ik woonde?
Ugh, ik moest echt eens met dat achterdochtig gedoe stoppen en leren vertrouwen.
Ik gooide mijn voordeur open en liep naar binnen met Niall op zijn hielen. Ik deed vlug mijn jas aan en nam de zijne ook aan. Ik hing ze beiden aan de kapstok en keek toen Niall ongemakkelijk aan.
‘Uhm…’ begon ik. ‘Moet je iets drinken?’
Niall knikte en ik liep naar de keuken toe. Meer met de bedoeling om te ontsnappen van dat ongemakkelijke moment dan om Niall weldegelijk drinken te gaan halen.
‘Ga maar ergens gaan zitten hoor!’ gilde ik naar Niall en nam dan een fles Cola uit de koelkast. Ik goot vlug twee glazen vol en liep ermee naar de woonkamer.
Ik zag dat Niall het zich al gemakkelijk had gemaakt in de zetel en lachte even.
Ik stapte naar Niall toe en overhandigde hem zijn glas Cola, ik nipte een beetje aan hetmijne, maar Niall dronk gulzig van zijn glas.
‘Mag ik je kamer eens zien?’ Nialls glas stond nu helemaal leeg op de tafel voor ons en keek hem geschrokken aan. ‘Als –als je liever niet hebt dat ik ze zie is het ook goed, ik kan soms wat nie-‘ Ik kapte hem af.
‘Nee, natuurlijk. Oké, uhm… Volg me maar,’ zei ik verward. De enige mensen die ooit op mijn kamer waren geweest waren mijn ouders en Rebecca.

-
Sorry dat het zo lang duurde, en dat het dan nog een kutsaai en kort deeltje is, maar ik ga nu vlug verder schrijve, en ik ga terug meer posten (: