{007}

dag van het bal


Meteen na het ontbijt besluit ik naar de stad te gaan om schoenen te kopen voor het bal deze avond. Ik loop nog even snel naar mijn kamer om wat spulletjes te halen. Het zou natuurlijk een stuk makkelijker zijn als ik wist hoe mijn kleed eruit zou zien, ik mocht van Draco alleen weten dat het lang en zwart was. Ik open mijn deur en zie een grote kartonnen doos op mijn bed liggen. Nieuwsgierig loop ik dichterbij, mijn naam staan in grote sierlijke letters op het deksel geschreven, dit maakt me alleen maar nog meer nieuwsgierig. Voorzicht neem ik het deksel eraf en mijn mond valt open van verbazing. Snel haal ik het kleed eruit, het is een prachtig lang kleed met rond de middel een grote strik. Ik ga er snel mee voor de spiegel staan en houd het voor mij, ik kan echt niet wachten om het aan te trekken, maar ik besluit het toch maar niet te doen, vooraleer ik het nog vuil maak. Voorzichtig hang ik het op een kapstok. Nog een laatste keer laat ik er mijn blik over glijden en dan besluit ik maar op schoenenjacht te gaan...


die avond
Ik heb net het kleed aangetrokken en ben nu bezig met mijn make-up, het kleed past perfect, ik vraag me af hoe draco mijn maat weet. Zachtjes wordt er op de deur geklopt:"binnen" Narcissa piept vanachter de deur:"wow je ziet er prachtig uit.":zegt ze verbaast terwijl ze me helemaal in haar op neemt. "dankje, ik weet alleen niet zo goed wat ik met mijn haar moet doen." Narcissa lijkt even na te denken:"ga maar zitten ik help je wel." Ik knik even vriendelijk en neem dan plaats op een stoel. "weet je eigenlijk waarom draco mij meevroeg?":vraag ik in de hoop op duidelijkheid. Een zucht verlaat haar lippen:"meisje niemand weet wat er in draco's hoofd omgaat, zelfs ik niet meer. vroeger vertelde hij me alles, maar nu..." er volgt een stilte. "Het is alsof hij niets of niemand meer vertrouwd, zelfs zijn eigen familie niet meer." Ik heb toch wel wat medelijden met haar."Zo ik denk dat je zo wel naar het bal kunt." Ik bekijk mezelf nog even in de spiegel, maar dan valt mijn blik op de klok. "Ik moet nu echt weg, straks denkt draco dat ik niet meer kom. Ik neem nog snel mijn bezem en loop de trap af. Daar beneden aan de grote voordeur staat hij, Draco draagt een mooi zwart pak en houd een pakje in zijn handen. Als hij me ziet glijden zijn ogen even over me en dan blijven ze hangen bij mijn bezem. Een lachje verschijnt op zijn gezicht:"je denkt toch niet echt dat we met een bezem gaan...