Masked || O43

‘Oh, dank je wel!’ Gilde ik vrolijk en gaf mijn zusje weer een knuffel. Zo’n ketting wilde ik al zo lang. Ik vind die zo mooi en nu heb ik er één. Geweldig! ‘Dank je wel, Louh!’ Zeg ik weer wanneer ik haar terug loslaat. Lou glimlacht even en gaat dan terug op haar plaats zitten.
Ik kijk naar Hailey, en de rest, die me een beetje verbaasd aankijken. ‘Oh? Is het vandaag je verjaardag?’ Vraagt Hailey terwijl haar ogen groot worden van verbazing.
De glimlach, die ik daarjuist nog had en die niet van mijn gezicht te vegen was, was nu helemaal verdwenen. Ze waren mijn verjaardag dus echt vergeten. In de hoop dat Blaine het misschien niet vergeten was, keek ik naar mijn rechterkant waar Blaine me even verbaasd aankeek als Hailey.
‘Oh God. Raina, je zou je gezicht eens moeten zien!’ Lachte Chris. Nu keek ik naar Chris die zich blijkbaar kapot aan het lachen was. Ik snapte dat toch niet wat hier zo grappig aan is. Shannen gaf hem een por tussen zijn ribben en keek hem streng aan.
Nu begon ook Hailey en Blaine te lachen. Een beetje later ook Shannen. ‘Oh, Raina. Je dacht toch echt niet dat we je verjaardag vergeten waren?’ Vroeg Hailey ongelovig. Ik stond op het punt om ja te zeggen maar Hailey begon al terug te praten. ‘Hoe zouden we ooit je verjaardag kunnen vergeten?’ Nadat ze dat zei, haalde ze een pakje van tussen haar benen en gaf het aan mij.
Ik keek even naar ze allemaal om zeker te zijn dat ook dit geen grap was. Nadat ik er zeker van was dat het geen grap was, maakte ik het pakje enthousiast open. Zoals daarjuist, keek ik ook nu met grote ogen naar het pakje. Het was een doosje van Ice Watch. Nog enthousiaster maakte ik het doosje open en zag er een witte horloge in zitten. De rand, en de wijzers, waren zilver waardoor het prachtig bij mijn ketting zou staan. ‘Oh God.’ Kon ik alleen maar uitbrengen. Ik maakte hem vast rond mijn pols en bekeek het eens goed. Het zat perfect. Het was perfect. ‘Dank je!’ Gilde ik weer en gaf Hailey een knuffel.
‘Hij is van ons allemaal.’ Zei ze en gebaarde naar Shannen, Chris en Blaine.
Ik stond op en gaf eerst Shannen en daarna Chris een knuffel. Blaine bewaard ik als het laatste en vloog hem om de hals.
Zoals hij meestal deed, begon hij ook niet weer te grinniken, maar toch pakte hij me ook vast en gaf me een stevig knuffel. ‘Gelukkig verjaardag, Raina.’ Fluisterde hij in mijn oor.
Ik maakte me los uit zijn greep en keek hem glimlachend aan. ‘Dank je.’


Nu ben ik er vroeg bij met een stukje hé? xd En ik woon in België, misschien dat het gisteren alleen in België goed weer was. Maar nu is het hier weer slecht weer hoor ;d