Masked || O42

En na die knuffel is heel mijn leven verandert. Dat was ik al van de seconde erna. Niet negatief, maar positief. Ik had er een nieuwe vriend bij, en een goede. En zelfs nu, vier dagen later, denk ik er nog zo over.
De week die juist gepasseerd was, was een geweldige week. Ik kende hem nog maar vier dagen echt, maar het waren vier geweldige dagen. Ik zou hem eigenlijk niet meer kunnen missen. Wat hij de eerste drie weken van het schooljaar heeft gedaan, was ik al helemaal vergeten, net zoals alle andere leerlingen op deze school. Het leek gewoon alsof we elkaar al jaren kende.
Met een grote glimlach op mijn gezicht duwde ik me ophoog in mijn bed en keek naar het bed van Hailey. Tot mijn verbazing was die leeg. Ik luisterde even goed of ik geen water in de badkamer hoorde stromen, maar al snel was ik ervan overtuigd dat hier niemand was.
Normaal zou ik zoals elke zaterdagmorgen lui uit mijn bed stappen, mezelf naar de badkamer slepen om daarna hyperactief te worden omdat het weekend was. Maar vandaag was anders. Ik was al hyperactief zonder te beseffen dat het weekend was. Vandaag was zaterdag 24 September. De dag waarop ik zeventien zou worden. Wie kan er dan niet blij zijn?
Ik had mijn pyjama al uit gedaan en stond nu lekker onder de warme waterstralen van de douche. Zachtjes neuriede ik een liedje terwijl ik mijn haar inzeepte. Het was niet echt een echt liedje. Het was gewoon Happy Birthday. Toepasselijk, toch?

Na een half uur was ik helemaal klaar en liep naar beneden voor het ontbijt. Natuurlijk zou ik niets speciaals krijgen als ontbijt, zoals de meeste gezinnen een verjaardag vierden. Maar ik had dat ook niet echt nodig. Zolang ik mijn vrienden maar om me heen heb. En nu ik het over ze heb, ik nog niemand vandaag gezien. Ze weten toch dat het mijn verjaardag is? Ach, en als het niet zo is, dan is dat zo. Ik ga er niet kwaad om worden.
Nog steeds met een grote glimlach op mijn gezicht liep ik de eetzaal binnen en zag iedereen al aan de tafel zitten. Het verbaasde me dat zelfs mijn kleine zusje, Louh, aan de tafel zat. Zij zal het wel niet vergeten zijn. Ook al hebben we al twee weken niet de kans gekregen om met elkaar te praten.
‘Hé, jongens.’ Zei ik luchtig terwijl ik aan de tafel ging zitten. Op mijn vaste plekje. Aan mijn linkerkant Hailey en aan mijn rechterkant Blaine. Vandaag zat Louh naast Hailey en glimlachte naar me.
‘Gelukkige verjaardag!’ Gilde ze terwijl ze rechtstond en me een knuffel gaf. Daarna duwde ze een pakje in mijn handen. Nieuwsgierig deed ik het open en staarde er met open mond naar. In het pakje lag een ketting met daarop mijn naam.


Sorry dat het altijd zo laat is tegenwoordig, maar het is zo'n mooi weer en dan wil ik niet binnen achter mijn laptop zitten schrijven. Maar ik zal mijn best doen om jullie elke dag toch een stukje te geven!