022. I won't give up

Soundtrack.

Liam houdt de deur van het restaurant voor me open. Ik stap naar binnen en hij volgt me meteen. ‘Ik had gereserveerd onder de naam Payne’ zegt hij dan tegen de ober die ons tegemoet komt gesneld. De man knikt snel en brengt ons naar de tafel. De ober wilt de stoel voor me naar achteren schuiven zoals een echte heer hoort te doen, maar Liam duwt hem aan de kant en doet het zelf. ‘Dank je’ glimlach ik verlegen als hij tegenover me is gaan zitten. Ik ben nooit verlegen tegenover iemand en nu opeens wel. Dat vind ik ook vreemd. De ober komt aangehold met de kaart maar Liam kijkt hem boos aan, dus die arme man loopt weer weg. ‘Huh’ zeg ik verbaast. Liam steekt zijn hand naar me uit en ik leg mijn hand in de zijne. Zijn vingers verstrengelen zich meteen met de mijne. ‘Ik heb alles al doorgegeven’ zegt hij dan glimlachend. Ik knik langzaam. De ober komt dan aangerend met een fles wijn. Liam grijnst naar me als de ober de wijn inschenkt. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’ vraag ik dan. ‘Ik heb zo mijn manieren’ grinnikt hij dan terwijl hij naar onze verstrengelde handen kijkt. Er klinkt een rustig piano muziekje op de grond en ik voel sommige mensen naar ons kijken. ‘Waarom staren ze zo?’ vraag ik dan zachtjes. Het lijkt me onlogisch dat van die oude mensen fan zijn van one direction of ze zullen kennen. ‘Omdat ik hier met het allermooiste meisje van de wereld zit’ zegt Liam. ‘Slijmbal’ mompel ik terwijl ik naar mijn schoot kijk. Het bloed stijgt naar mijn wangen. Kon dit maar onze eerst echte date zijn, zonder die tape waarop ik zong. Zonder dat ik nu dien om iemand terug te pakken. Ik knipper snel met mijn ogen zodat ik niet in huilen uitbarst. Als dit een echte date was geweest, was mijn leven zo goed al perfect geweest. Ik zou willen dat mijn leven perfect was. Een leven met Liam moet wel een perfect lezen zijn. Hij is soms echt de liefste jongen op aarde. Ik kijk naar onze handen die elkaar stevig vasthouden. Het geeft me een prettig gevoel. Het gevoel dat er iemand is die van me houdt. ‘Waar denk je aan?’ vraagt Liam dan zachtjes. ‘Niets’ mompel ik snel. Hij hoeft niets van mijn hersenspinsels te weten. Gelukkig kan hij niet doorvragen want de ober komt al met ons eten.

We proberen het eten te eten met een hand maar dat is zeker geen succes. Ik maak mijn hand los uit die van Liam. ‘Denk maar niet dat je zo makkelijk van me af komt’ grijnst hij. Ik vernauw mijn ogen en glimlach dan even kort. Ik krijg dat hele bord nooit leeg. Het is gewoon veel te veel. Ik leg mijn bestek neer en Liam kijkt me alleen maar raar aan. ‘Het is veel te veel’ verduidelijk ik mezelf. Hij schudt lachend zijn hoofd. ‘Geef maar’ zegt hij dan. Ik til mijn bord op. Hij zet zijn lege bord voor mijn neus en ik zet dan mijn nog half volle bord voor zijn neus. ‘Ga je dat nu serieus nog allemaal opeten?’ vraag ik dan. Hij knikt en ik schud mijn hoofd. ‘Niet te geloven dat je nu nog zo dun bent’ zucht ik dan. Hij grinnikt. ‘Het zal wel in mijn genen zit’ grapt hij dan. Ik schud mijn hoofd en kijk naar hem terwijl hij eet. Hij eet op een grappige manier, maar ik wil hem niet uitlachen dus ik doe mijn best dat ik niet in lachen uitbarst. Als Liam mijn bord bijna leeg heeft legt hij toch nog het bestek neer. Ik schud mijn hoofd. ‘Ik moet nog groeien’ pruilt hij dan. ‘Alsjeblieft niet, je bent nu al zo lang’ klaag ik meteen. Hij staat op en er begint meteen een ander liedje te spelen. Hij loopt naar me toe en steekt zijn hand naar me uit. Ik leg mijn hand in de zijne en hij trekt me omhoog. ‘Mag ik deze dans van u?’ vraagt hij zachtjes. Ik knik en hij trekt me mee naar het midden van het restaurant. Ik sla mijn armen om zijn nek zodra hij zijn handen op mijn heupen heeft gelegd. We bewegen rustig mee op de muziek en ik voel ondertussen mensen naar ons staren. Ik word er helemaal gek van, maar ik moet er maar mee leren leven zolang ik voor Liam zijn vriendinnetje moet blijven spelen. Als het nummer is afgelopen lopen we op een rustig tempo naar de uitgang van het restaurant. Liam zijn arm licht losjes om mijn middel terwijl hij me naar de uitgang begeleidt. Hij geeft de ober snel wat geld en houdt dan de deur als een echte heer voor me open.