Masked || O4O

‘Je moet het aan Shannen en Chris vertellen!’ Drong Hailey aan toen ik me voor de laatste keer nog eens in de spiegel bekeek.
‘Nee, Hailey.’ Ik ging nog snel met mijn hand door mijn haar. ‘Shannen zal me niet geloven. Alles wat met Blaine te maken heeft vind ze belachelijk. Als ik het haar vertel, stuurt ze me onmiddellijk naar een gesticht of weet ik veel wat.’ Ik keek Hailey streng aan. ‘Ik vertel het haar niet!’
Ze haalde haar schouders op. ‘Dan vertel ik het.’
‘Nee!’
‘Raina, ik geloof je. Waarom zou zij het dan niet geloven?’
Ik haalde mijn schouders op. ‘We zien over een paar dagen, goed?’ Hailey knikte. ‘Nu moet ik eerst vrienden worden met Blaine.’ Zuchtte ik.
‘Hij valt echt goed mee, hoor.’ Probeerde ze me op te vrolijken.
‘Dat weet ik. Dat weet ik. Maar het is gewoon: Hoe moet ik in godsnaam vrienden worden met iemand die me bijna drie weken haatte?’
Hailey liep de badkamer uit en ik volgde haar. ‘Gewoon. Trek met hem op, binnen een paar weken zijn jullie dikke vriendjes.’
‘Hij is raar.’ Zei ik terwijl ik de deur opende en de gang op liep. ‘Anders.’
‘Niet echt. Hij lijkt anders maar dat is hij eigenlijk niet echt.’
Ik zuchtte en begon de trappen af te lopen. Al snel kwamen we aan in de eetzaal en zag ik Blaine al aan de tafel zitten.
Hailey stootte me aan en knikte naar Blaine. ‘Ga er naarst zitten en praat wat.’
Ik knikte en liep op Blaine af. Gewoon praten, hoe moeilijk kan dat zijn? Ik ging naast hem zitten en glimlachte naar hem. ‘Hé Blaine.’ Zei ik terwijl ik een boterham pakte en die begon de smeren.
‘Raina.’ Hij zei het niet als begroeting. ‘Ik wil me verontschuldigen als ik gisteren iets verkeerds tegen je zei. Het was niet mijn bedoeling om –’
‘Je zei niets verkeerds. Je zei gewoon iets dat me deed.. nadenken.’ Ik glimlachte weer naar hem waarna ik weer mijn blik vestigde op mijn boterham die nu al helemaal gesmeerd was. Ik schonk ook nog wat appelsiensap in en nam er een paar slokken van. Daarna begon ik aan mijn boterham.
Blaine had zijn aandacht ook weer gevestigd op zijn eten waardoor er tussen ons een onaangename stilte hing.
Ik keek even naar Hailey die naast me zat en gewoon wat rond zat te kijken. ‘Zeg gewoon iets.’ Fluisterde ze naar me zonder haar blik op me te richten.
‘Dus. Blaine..’ En verder kwam ik niet. Ik had hem twee seconden aangekeken maar nu keek ik weer naar mijn bord terwijl mijn wangen zachtjes rood kleurden. Dit was echt belachelijk! Ik had niets om met hem over te praten, net zo min als hij zelf. Wij zouden nooit vrienden kunnen worden. Alleen misschien wel vrienden die niets tegen elkaar zeggen, maar noem je dat dan wel vrienden?


HOOFDSTUK 4O! Mensen, ik wil jullie echt bedanken! Ik ben nog nooit zo snel, zo ver met een verhaal geraakt. En dat komt allemaal omdat er verschillende mensen zijn die elke keer een kudo en een reactie geven. 6 mensen hadden het nieuwe stukje eens gelezen en ik ahd 5 kudo's en 5 reacties. Dat maakt me echt zo gelukkig!