Chapter O32

GRACE SANDRELLI

Ik had het perfecte plekje gevonden om het concert van de jongens te bekijken. Ik had er helemaal geen last van schreeuwende meisjes en kon ook gewoon op mijn gemakje blijven staan. In de zaal zelf ging het er zoals gewoonlijk altijd veel wilder aan toe. De fans zouden maar wat graag hun idool een keer aankijken. Gewoon aankijken zou zelfs al genoeg zijn voor hen. Er waren dan ook veel meisjes jaloers op Tineke en mij. Ze zouden maar wat graag onze plaats innemen. Al ging dat natuurlijk niet zo gemakkelijk.
Ik kende Niall al een hele lange tijd voordat hij meedeed aan ‘The X Factor’, we zaten namelijk op dezelfde school. En daarbij hadden we ook enkele lessen samen. Een hele tijd gingen we zelfs niet echt met elkaar om. Niet dat we elkaar niet mochten, maar we hadden ieder onze vrienden waar we altijd mee omgingen. Tijdens de lessen konden we wel gewoon gezellig met elkaar praten.
De vonken waren pas echt overgesprongen toen we samen een project moesten doen. Daardoor brachten we plots veel meer tijd met elkaar door en leerden we elkaar ook beter en beter kennen. Het was dan ook vanzelfsprekend dat we buiten school ook met elkaar gingen afspreken. Vanaf dat moment begon ik de kriebels in mijn buik te voelen, telkens wanneer ik hem weer zag.
Met een rode roos in zijn handen had hij op een dag voor mij deur gestaan. Zijn stem had prachtig geklonken toen hij zachtjes een liedje voor me zong waardoor ik niets anders had kunnen doen dan glimlachen. Vanaf dat moment waren we echt samen en waren we nog vaker samen te vinden dan voorheen.

Ik zat blijkbaar zover met mijn gedachten waardoor ik niet had gemerkt dat de pauze net begon. Het concert was namelijk opgesplitst in twee delen. Zo hadden de jongens ook eventjes een moment van rust. Helemaal bezweet kwamen ze van het podium gelopen. De sfeer zat er bij hen nog helemaal in aan hun luidruchtigheid te horen. Maar dat was juist ontzettend leuk om te zien.
Ik besloot om mijn plekje maar voor eventjes te verlaten en liep ook hun richting uit. Het duurde niet lang voordat Niall me had opgemerkt en op me af kwam rennen. Die jongen had op dit moment echt veel te veel energie. Toen hij dicht genoeg was sloeg hij zijn armen om mijn middel heen.
‘Gosh, jij bent wel heel erg vrolijk.’ Zei ik lachend. Hij grinnikte zachtjes en knikte toen heel erg vrolijk.
‘Hoe zou je zelf zijn met zo’n geweldig concert?’ Het was wel duidelijk dat hij in dit soort dingen heel erg veel plezier had. Zijn droom kwam na een lange tijd dan toch uit. Dit was namelijk wat hij het liefst van alles wou doen.
‘Het is inderdaad echt geweldig.’ Was ik het met hem eens. Ik had dan wel een groot deel gemist door mijn gedachten, maar wat ik gehoord had was echt geweldig. Ze klonken gewoon zó goed samen. Mijn woorden lieten een brede glimlach op zijn gezicht verschijnen.
‘Dat is goed om te horen.’ Zijn gezicht kwam dichter bij dat van mij en niet veel later raakten zijn lippen die van mij. Het was een korte, maar zalige kus. Dat was het altijd.
‘Ik ga even een ander shirt enzo aantrekken..’ Zei hij lachend. Ik moest ook zachtjes lachen en knikte toen. Zijn shirt was inderdaad echt nat van het zweet.
‘Dat is misschien wel een goed idee, ja.’ Ik nam het stof van zijn shirt tussen mijn vingers en keek er even hoofdschuddend naar. Al snel liet ik het weer los.
‘Okay, ik zie je weer na het tweede deel?’ Hij keek me eventjes vragend aan. Ik knikte, ik was namelijk niet van plan ergens anders heen te gaan.

‘You sure will.’



Ik hoop dat jullie het verhaal nog een beetje goed, en het niet te langdradig vinden. Ik ben namelijk wel al aan het denken over een einde, maar dat wil nog niet echt komen. x)
Bedankt voor al jullie reacties! <3