Masked || O36

Ik wilde wel wachten op Blaine - ik dacht toch dat het Blaine was die me wilde spreken - maar ik kon niet. Dit was onze laatste les en ik moest onmiddellijk naar de kantine gaan om de tafels te dekken. Maar ik wilde zo graag weten wat hij te zeggen had. Daarom deed ik extra traag mijn spullen in mijn tas zodat iedereen al voor me weg was. Hij zal wel op mij wachten.
En ik was juist. Blaine stond inderdaad op me te wachten. Zo’n twee meter van de deur vandaan. Hij keek pas op toen ik voor hem ging staan.
‘Blaine.’ Zei ik zachtjes. ‘Ik wil wel praten, maar ik moet naar mijn straf.’
Hij begon zachtjes te grinniken toen ik dat zei. ‘Dan praten we toch terwijl je naar je straf gaat.’ Hij duwde zich af van de muur en begon te stappen. Ik volgde hem.
‘Ik weet dat ik het daarjuist al gezegd had, maar het spijt me echt van vanmorgen. Ik ben te ver gegaan.’ Fluisterde ik zachtjes.
Weer grinnikte hij. ‘Misschien verdiende ik het wel.’ Antwoordde hij simpel.
‘Maar dan nog.’
‘Raina, ik ben ook niet al te vriendelijk geweest. Dus we staan quitte.’ Nadat hij dat zei, zweeg hij. Net zoals ik waardoor er een stilte ontstond die bleef duren totdat we bij de kantine aankwamen.
‘Nu moet ik de tafels gaan dekken.’ Zei ik ter afscheid terwijl ik de kantine binnenliep.
‘Dat is je straf?’ Hij volgde me de kantine in. ‘Ik zal je wel helpen. Dan is het sneller gedaan.’ Hij sloot de deur achter zich en liep naar het karretje waar het bestek op lag. ‘Zo heb ik ook mijn straf.’ Volgens mij was het niet de bedoeling dat ik dat zou horen maar hij zei het juist iets te luid waardoor ik het wel hoorde.
‘Dat is lief, maar het moet niet. Het is mijn straf en meneer Trackers zal het niet zo leuk vinden als iemand me helpt.’
‘Maar volgens mij wilt Trackers juist dat we vriendelijk tegen elkaar doen en als ik je help, doen we toch vriendelijk tegen elkaar?’
Als je het zo bekijkt, ja, dan heeft hij wel gelijk. Trackers zei inderdaad dat ik vriendelijk moest doen tegen mijn medestudenten, misschien niet met zoveel woorden maar dat wilde hij wel zeggen. En op dit moment doen we vriendelijk tegen elkaar. Misschien wordt dat zelfs nog beter als hij me helpt.
Ik knikte. ‘Ja, ik denk dat je gelijk hebt.’ Ik pakte het karretje met bestek en zo begonnen we samen de tafels te dekken.



Hier is de meer Blaine die jullie een paar hoofdstukken geleden vroegen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.