*~57~*

57.
Seiko bungelde hopeloos aan Tsaku’s gewonde arm. Tsaku’s andere arm had een kunai vast die hij in een boom had geslagen. “NIET NGH LOS AAH LATEN” Tsaku sprak zijn woorden moeilijk uit, maar Seiko begreep wat hij bedoelde. Tsaku bewoog zijn arm heen en weer waardoor Seiko heen en weer slingerde. Ze begreep meteen wat hij bedoelde. Hij wou haar naar de stam slingeren zodat ze zich daar naar boven kon hijsen. Een raar gevoel ging door haar heen, het was alsof ze kon aanvoelen hoe Tsaku zich voelde en wat hij dacht. Tsaku maakte een laatste slinger en liet Seiko los. Met een boogje raakte ze de boom en hield zich stevig vast. Zo snel als ze klom hees ze zich omhoog naar de tak boven haar. Ze maakte haar weg naar Tsaku en zoch zijn hand. Ze greep hem vast en trok hem stukje bij beetje omhoog, totdat hij naast haar zat. “G-gaat het?” Tsaku knikte een beetje en leunde licht voorover. Zijn arm bloedde hevig en zorgde er voor dat zijn mouw steeds roder begon te kleuren. Seiko taste in haar rugzak en haalde er een rol verband uit. Ze hield het verband voor zijn ogen alsof ze toestemming wilde vragen om zijn arm te verbinden. Hij knikte loom en liet Seiko zijn arm verbinden. Seiko leunde in en stroopte zijn mouw omhoog en begon met het verbinden.

“KATSU !!” Katsu liep op een hoog tempo door de gangen van de hide out heen. Zijn oom riep hem en als hij niet gouw daar was dan brak de hell los. Katsu klopte op de deur en wachtte voor een antwoord. “Binnen” Katsu opende de deur en sloot hem meteen achter hem. Hij zakte door zijn knieën en maakte een buiging. “U riep me” De man grijnsde. Zijn ogen gloeide rood van de Sharingan. De donkere kamer werd verlicht door een aantal kaarsen die aan de muur hingen, maar zijn oom was niets meer dan een donkere schaduw in het donkerste hoekje van de kamer. “Ik riep je inderdaad, ik heb een missie voor je” Katsu stond op en activeerde zijn Sharingan om te zien waar zijn oom precies stond. “Tijdens je missie leef je onder de naam ‘Tsaku’.” Madara grijnsde weer even toen hij naar Katsu keek, de jongen leek zo veel op Itachi. Het enige verschil was dat hij korter haar had en de lijnen onder zijn ogen minder diep waren. Maar Katsu was net zo gehoorzaam en makkelijk te manipuleren als Itachi. De jongen was net zo naïef als zijn vader, hij weet geen eens dat hij een tweeling zusje heeft. Madara haalde even zijn hand door zijn haar. “De chunin exams zullen binnenkort starten en daar ga je aan mee doen. Je moet twee personen voor me uitschakelen, dit is een belangrijke missie, stel me niet teleur.” Katsu knikte en luisterde aandachtig verder. Madara kwam uit de donkere hoek in de kamer en liep op de jongen af. “Katsu, Je kunt je vader hier niks over vertellen. Deze missie is geheim, begrepen?” Katsu knikte. “Hai, Madara-Sama” Madara grijnsde een grijns die uit het donkerste van zijn hart kwam. Hij liet zijn hand over Katsu’s wang glijden tot dat hij bij zijn kin kwam en zorgde ervoor dat Katsu op moest kijken en zijn hoofd niet kon weg draaien. Katsu keek emotieloos terug en zei niks, wetend dat als hij dat wel deed, Madara hem zou slaan. Madara streek met zijn duim over Katsu’s onder lip. “Je bent precies je vader. Geniet nog maar even van de onschuldigheid dieje in je hart hebt. Want na dat je deze twee mensen voor me uit de weg hebt geruimt blijft er niks meer van over.” Katsu negeerde alles van wat er uit Madara’s mond kwam, maar de woorden bleven wel in zijn hoofd hangen. “Je zult precies doen wat ik zeg, altijd. Je zult me altijd gehoorzamen. Je bent een part van mij. Je leven is van mij en ik kan er mee doen wat ik wil. Zeg het!” Een brok ontstond in Katsu’s keel en hij wennde zijn ogen af. “KIJK ME AAN!!” Een klap landde in Katsu’s gezicht en struikelend viel hij achterover op de grond. Madara boog en trok hem bij zijn T-shirt weer omhoog. Hij keek recht in Katsu’s ogen die glazig, dof en leveloos terug keken. “Zeg het” Katsu slikte een aantal keer in een poging om de brok weg te slikken. “Ik zal precies doen wat u zegt, ik zal al u orders opvolgen, Ik zal u altijd gehoorzamen, ik ben een part van u leven…..” Katsu slikte opnieuw, hij wou weg kijken, maar iets zei hem dat als hij dat deed, dat ook het laatste was wat ooit nog zou doen. Katsu opende zijn mond om verder te gaan. “Mijn leven is van Madara-sama” Madara gaf een geamuseerd knikje. “Precies, Met deze missie lijk je straks nog meer op je vader en maak je de grootste nachtmerrie van je ouders waarheid. Maar ze zullen je niks kunnen doen, je bent net zo sterk als je vader, wie weet bijna sterker” Madara liet Katsu los die meteen een stap achteruit zette. Zijn gezicht liet geen emotie zien, maar in zijn ogen waren zijn gevoelens perfect te lezen. Angst, verwarring, schaamte, verdriet alles was zichtbaar. Madara grijnsde hij had zijn neefje bijna compleet gekraakt, nog even en dan doet hij alles voor me zonder er twee keer over na te denken. Hij Haalde een scroll uit zijn Akatsuki cape en gaf hem aan Katsu die hem aanpakte. “Alles wat je moet weten over de missie staat daar in. Ik haal later twee gevangen die meegaan om een team te vormen, voor de chunin exams. Ga nu” Katsu boog opnieuw. “O, en Katsu” De jongen stond weer stil en draaide zich om. “Je weet wat er gebeurd als je niet gehoorzaamt” Katsu knite en verliet zonder nog iets te zeggen de kamer. Hij klemde de scroll tegen zijn borst en maakte zijn weg richting zijn slaapkamer. Katsu liet zijn ogen door de gang gaan en zag dat zijn vader hem tegemoet liep. De lijnen onder zijn ogen waren dieper dan ooit. “Hey” Itachi glimlachte vermoeit en stopte met lopen. Katsu slikte en kneep zijn ogen even stijf op elkaar. Een brok ontstond in zijn keel en zijn ogen begonnen te prikken. Katsu zette nog een aantal stappen en passeerde zijn vader zonder iets zeggen, zonder hem ook maar een blik waardig te gunnen. Het moment dat hij Itachi passeerde rolde er een traan over zijn wang en een gevoel van schuld ging door zijn lichaam. De woorden van Madara stroomde door zijn hoofd. ‘Met deze missie lijk je straks nog meer op je vader en maak je de grootste nachtmerrie van je ouders waarheid.’ Hij wou zijn ouders geen pijn doen. Maar hij wist al vanaf jongs af aan dat Madara’s wil, wet was. Katsu mocht misschien sterker of even sterk zijn als zijn vader, sterker dan zijn oom zal hij nooit worden en aan hem ontsnappen zal hem ook nooit lukken. Katsu liep haastig door naar zijn kamer en gooide de deur open. Hij liet zich tegen de deur aan naar beneden glijden. En hij wist niet waarom, maar hij moest huilen.


Reacties onegai onegai onegai~
Ik heb zo goed mijn best gedaan >///////< Voor mijn gevoel altans
Even voor de duidelijkheid. Ik las het nog eens over en ik dacht dat het waarschijnlijk best wel weird moest overkomen. Madara is GEEN pedofiel