014

‘Dus…’
‘Dus…’ Wauw, dit was lekker ongemakkelijk.
‘Kom je hier veel?’ vroeg Niall na een stilte. Ik keek vlug op. Ik had zonder dat ik het zelf merkte mijn handen zitten aanstaren.
‘Uhm… Hier als in hier in het winkelcentrum? Of als in dit koffiezaakje?’ vroeg ik verward.
‘Beiden.’
Ik schoof even heen en weer op mijn stoel en zweeg toen ik zag dat de ober met onze bestelling aankwam. Na hem te bedanken keek ik terug naar Niall die me nog steeds verwachtingsvol zat aan te staren.
‘Uhm… Wel, hier in het winkelcentrum kom ik niet zo veel. Want meestal maak ik huiswerk in het weekend en ik koop alleen iets als ik het dringend nodig heb. Maar als ik in het winkelcentrum kom, kom ik zeker weten een paar keer naar hier. Hier hebben ze veel betere koffie dan die commerciële rotzooi daar.’ Ik wees met mijn duim richting de grotere koffiezaak. Niall lachte even bij mijn kleine woede-uitbarsting. ‘En jij?’
‘Wat en ik?’
‘Kom jij hier veel?’
‘Hier? Nee.’ Lachte Niall. ‘Maar in het winkelcentrum wel. Meestal alleen. De jongens houden niet zo van het winkelcentrum, zij gaan liever naar het skatepark hier om de hoek, maar ik zuig echt in skaten. Het is alsof de grond me steeds weer wil knuffelen. En ik zou met de meisjes kunnen meegaan, maar dat zie ik zelf niet goed zitten.’ Hij trok even een scheef gezicht en ik moest lachen. ‘Dus kom ik hier bijna altijd alleen. Maar dat is goed, even rusten van alle groepsdrukte en chaos.’
‘Ik moet toegeven, Niall. Je bent anders dan ik me had ingeschat.’ Gaf ik eerlijk toe.
‘En hoe had je me dan ingeschat?’ Niall boog naar me toe en schudde met zijn wenkbrauwen. Ik moest luid lachen en boog ook naar Niall toe.
‘Ik had je ingeschat als een verwend nest.’ Fluisterde ik lachend. Niall keek me quasi verontwaardigt aan. ‘Nee, serieus…’ Ik ging terug wat meer naar achteren op mijn stoel zitten. ‘Ik dacht dat je zo iemand was die… uhm, wel, uhm… alles over zich heen liet komen? De wereld gewoon zijn gangetje laat doen. Iemand die leeft in het heden?’ Ik eindigde mijn zin in een vraag omdat ik zelf niet wist of het waar was.
‘Hmmm… Interessante theorie.’ Zei Niall bedachtzaam.
‘Maar ik kan er natuurlijk ook naast zitten!’ zei ik vlug. Ik wou niet dat hij kwaad wegstormde of zo.
‘Nee, nee… Ik denk… Dat je wel, ergens, gelijk hebt?’ Zei Niall nog steeds bedachtzaam en keek me toen terug aan.