Chapter O31

NIALL HORAN

Mijn vingers streelden voorzichtig door haar bruine haren terwijl mijn tong een vrolijk spelletje met die van haar speelde. Haar lichaam stond geklemd tussen de muur en mijn eigen lichaam. Ik was ook helemaal niet van plan om haar snel los te laten. Het voelde gewoon zo goed om weer te kunnen zeggen dat ze mijn meisje was. En als het aan mij lag zou ze dat ook gewoon blijven.
Eén van mijn handen verdween uit haar haren en liet ik zakken tot op de hoogte van haar heup. Daar bleef hij netjes rusten terwijl de zoen gewoon verder ging.
Het kon me eigenlijk vrij weinig schelen dat er gewoon de hele tijd mensen voorbij liepen. Ze mochten van mij gerust weten hoeveel ik van Grace hield. Ik had haar al veel te lang moeten missen naar mijn eigen mening. Die tijd probeerde ik nu in te halen.
‘Aha, there you are, you bloody leprechaun!’ Met een sterke tegenzin liet ik Grace’ lippen weer los en draaide me half om. Ik zag Zayn met zijn armen over elkaar heen geslagen een stukje verderop staan. Het leek erop dat hij me had lopen zoeken.
‘Wat is er?’ Mijn stem klonk lichtelijk ongeduldig terwijl ik mijn vraag stelde. Zayn rolde een keer overdreven met zijn ogen en wierp zijn armen dramatisch de lucht in.
‘Serieus Grace, brainwash je die jongen ofzo?’ Grace grinnikte zachtjes en haalde toen onschuldig haar schouders op.
‘Sorry..’ Mompelde ze lachend als antwoord op zijn vraag. Ondertussen had ik dus nog steeds geen antwoord gehad op mijn vraag. Zayn grijnsde eventjes en werd toen weer terug serieus, zich richtend tot mij.
‘Het concert begint zo, dus het zou misschien handig zijn als je ook klaar ging staan..’ Ik fronste mijn wenkbrauwen en slaakte toen een zucht. Ik knikte eventjes naar Zayn.
‘Ik kom er zo aan.’ Verzekerde ik hem. Hij leek het goed te vinden en liep alweer weg om klaar te gaan staan. Door Grace was ik de tijd helemaal uit het oog verloren.
Ondertussen richtte ik me weer tot het meisje en glimlachte naar haar. Ik was echt ongelooflijk blij dat ze hier bij mij was en niet alleen thuis zat. Het liefst zou ik haar gewoon altijd en overal mee naar toe willen nemen. Al ging dat geen gemakkelijke opdracht worden.
‘Je kunt maar beter gaan voordat ze ongeduldig worden.’ Grace haar stem bevatte een lachend ondertoontje. Eigenlijk wou ik gewoon bij haar blijven en me even niets aantrekken van dat stomme concert. Maar ik kon het niet maken om de andere jongens in de steek te laten.
‘Misschien wel, ja..’ Stemde ik uiteindelijk met haar in.
‘Maar niet voordat ik dit gedaan heb.’ Ik grijnsde kort en boog toen weer naar haar toe. Mijn lippen vonden al snel weer die van haar, en zo geraakten we weer verstrikt in een lange zoen. Uiteindelijk kon ik toch niet anders dan mijn hoofd terugtrekken.
‘Ik zie je na het concert weer.’ Met een brede glimlach stapte ik bij haar vandaan en begon de gang door te lopen. Ik moest me haasten wou ik nog op tijd aankomen.
‘Succes!’ Hoorde ik haar nog achter me roepen voordat ik de hoek omliep. Wat verder in de gang bevonden ze andere jongens zich. Ze hadden alle vier al netjes een microfoon in hun handen en checkten nog een laatste keer of hun oortjes wel goed zaten.
‘Schiet op Niall, we hebben niet veel tijd meer!’ Zei Liam ongeduldig toen hij me aan zag komen. Ik knikte vlug en nam direct een microfoon van de tafel die langs de kant stond.
Enkele minuten later was ik helemaal klaar voor de show. Het gegil van de vele fans was al erg goed hoorbaar, dat beloofde veel voor het verdere verloop van de avond.
Een brede grijns stond op mijn gezicht toen we eindelijk het podium op mochten gaan. Dit was echt hetgeen waar ik altijd al van droomde.

This is a dream come true.






Omfg, ik heb gewoon 48 abo's nu?! Het is echt leuk om te zien dat ik weinig/geen abo's verloren ben in de tijd dat ik op kamp was. Heel erg bedankt, dat betekend veel voor me. <3 BUT, ik ben weer terug en daarom kan ik nu dus ook weer gewoon verder gaan met schrijven. Veel leesplezier! ^^