{005}

Eenmaal binnen loop ik maar weer naar mijn kamer. Ik passeer de huiself die me vanmorgen het briefje gaf, maar besteed er niet zoveel aandacht aan. Ik kan alleen maar denken aan hoe ik het draco betaalt zet wat hij me deze morgen en daarnet aandeed. Ik voel de rillingen alweer over mijn rug lopen. Hoewel ik er zeker van ben dat ik enorme hekel aan hem heb, vond ik het een prettig gevoel toen hij me aanraakte. Ah ik verbeeld me maar wat, hij wil me hier niet en ik ga ervoor zorgen dat hij het ook nooit zal willen. Vastberaden ga ik op het balkon zitten dat uitzicht heeft op het achterste stuk van het huis. Ik zie narcissa een paar struikjes snoeien terwijl lucius heen en weer ijsbeert. Ik dacht altijd dat lucius een rustig, gewaardeerd man was, maar er is iets verandert buiten vroeger. Hij zit geen minuut stil en zelfs de huiselfen respecteren hem niet zoals vroeger. Misschien heeft het te maken met de taak die draco niet kon uitvoeren. Hij moest van Voldemort perkamentus vermoorden , ik weet nog steeds niet wat hem zo zwak maakte het niet te doen. Ik zie hoe lucius nieuwsgierig naar het kiezelpad kijkt als hij blijkbaar iemand hoort aankomen. Draco loopt naar zijn ouders toe en lijkt iets te vragen, waarop ze beiden een beetje verbaast antwoord geven. Draco knikt en kijkt dan even mijn richting uit. Zou hij me gezien hebben? Straks denkt hij nog dat ik hun bespioneer. Sinds wanneer maak ik me zorgen over wat hij denkt? Ik loop mijn kamer weer in en begin mijn koffer uit te pakken, voorzichtig leg ik alles in de kleerkast op kleur gesorteerd. Voetstappen op de trap trekken mijn aandacht...

reacties, kudos??