Masked || O33

‘Ik zie dat je het bijgelegd hebt met Hailey. Wat fijn dat je toch naar mij hebt geluisterd.’ Zijn stem klonk warm en lief maar dat weerhield me er niet van om razend op hem te worden. Wat denk die gast allemaal wel niet? Dit heb ik niet voor hem gedaan!
‘Ha, Blaine.’ Ik stond van mijn plaats en legde mijn hand op zijn schouder. ‘Ik dacht toch echt wel dat je slimmer was. Fout gedacht dus.’ Ik zweeg even zodat hij het goed zou kunnen begrijpen. ‘Hailey heeft je nooit gemogen. Of ja, misschien de eerste dag.’ Dat laatste zei ik er nog snel achteraan. ‘Alles was één groot spel!’ Lachte ik terwijl ik mijn armen in de lucht gooide.
‘Dat wist ik.’
‘En jij ge- ... Wat?’ Het was nog maar half tot me doorgedrongen wat hij had gezegd.
‘Ik wist dat het allemaal niet waar was. Dat van mij was ook allemaal niet echt.’ Nu kon ik helemaal niet meer volgen. Allemaal nep? ‘Helemaal nep.’ Antwoordde hij mijn gedachten. ‘Vriend.’ Voegde hij er nog aan toe. Terwijl hij dat zei legde hij zijn hand op mijn schouder.
‘Vriend!’ Zei ik ook en sloeg mijn armen om hem heen. Hij sloeg zijn armen ook om me heen en ik wist zo al dat hij aan het glimlachen was. Dat zal dan toch niet voor lang duren. Ik bracht mijn knie omhoog, recht op dat gevoelige plekje.
Hij kromp in elkaar van de pijn en riep heel de eetzaal bij elkaar. Iedereen keek nu onze kant op maar dat kon me nu echt niets schelen. Ik had hem! ‘Dat komt ervan.’ Lachte ik.
Iedereen keek me verbaasd aan, zeker Chris, Shannen en Hailey. Ik keek ze onschuldig aan. ‘Dat moest hij maar niet doen.’ Nonchalant haalde ik mijn schouders op.
Ze wilde antwoorden maar werden daarvan weerhouden door iemand die hen al voor was. ‘Mevrouw Pearls!’
Ik kromp in elkaar bij het horen van die stem. Met een rood gezicht draaide ik me om en keek rechte in het kwade gezicht van meneer Trackers. Shit! Moet juist mij dit overkomen?
‘Behandelen we zo tegenwoordig onze nieuwe leerlingen of gewoon nog maar uw medestudenten? Interessant. Komt u maar eens mee naar mijn bureau!’ Hij pakte me bij mijn arm vast en trok me de kantine uit terwijl honderden ogen ons volgden. Op dit moment kon ik wel door de grond zakken van schaamte. Dit moet mij echt altijd overkomen.



Ik had op het vorige stukje 6 reacties! Daar ben ik echt zo blij mee. Ik hoopt dat jullie dit stukje leuk vinden. Er werd meer Blaine gevraagd, hier is meer Blaine.