Masked || O32

Ik heb het beloofd en ik ge me eraan houden! Sprak ik mezelf de hele morgen toe. Zo zat ik dus ook aan het ontbijt. Ik had zijn naam ineens nog niet uitgesproken, wel al gedacht maar dat had ik niet laten merken. Ik mengde me zelfs in het gesprek dat op niets sloeg. Het ging over hoeveel meisjes Chris al gezoend had.
‘Wat denken jullie wel niet dat ik ben?’ Vroeg Chris nep - teleurgesteld.
‘Ik dacht zo aan een player.’ Glimlachte Shannen. Eigenlijk snap ik niet waar ze naartoe wilde. Ze is smoor op hem maar toch maak ze hem uit voor player.
‘Ik heb er maximum 20 gezoend!’
‘Die je nog kan herinneren. Dan zijn er zeker nog wal een stuk of 30 van op een feestje terwijl je zat was.’ Ik snapte echt niet waar Shannen naartoe wilde.
Ik schraapte mijn keel om iets te zeggen, iets helemaal anders dan dit. Voor er nog ruzie van komt tussen hen beide. ‘Sorry, maar ik denk dat het beter is dat Hailey gewoon terug bij ons komt.’ Zei ik tegen hen terwijl ik naar Hailey keek die een paar plaatsen verder zat. Ze was mee naar ons gesprek aan het luisteren en af en toe een het lachen omdat Blaine er nog niet was.
Shannen keek ook naar haar. ‘Dus je gaat alles opgeven?’ Vroeg ze aan me. Ik knikte waarna Shannen me trots aankeek. Hoofdstuk Blaine gaat vanaf nu gesloten worden.
Ik gebaarde naar Hailey dat ze bij ons kon komen zitten en omhelsde haar toen ze naast me zat. ‘Als je wilt kan je weer gewoon tegen ons doen en moet je niet meer met Blaine optrekken.’ Zei ik nadat ik haar weer losliet.
Haar gezicht fleurde helemaal op alsof ze verlost was van de doodstraf of zoiets. ‘Oh, eindelijk!’ Zei ze blij waardoor ik automatisch ook moest glimlachen. Ik zag haar over mijn schouder kijken en een vies gezicht trekken. ‘Daar is hij trouwens.’ Zei ze terwijl ze naar de deur knikte.
Shannen en Chris keken op maar dat deed ik zelfs niet. Als ik dat hoofdstuk echt wilde afsluiten dan moest ik het onmiddellijk goed doen. Toen Shannen naar me keek, keek ze trots naar me. ‘Jij bent wel heel goed bezig, hé.’ Lachte ze.
Mijn mondhoeken krulde zich omhoog. ‘Als je iets doet, moet je het goed doen.’ Was mijn simpele antwoord. Ik nam nog een hap van mijn boterham waar ik me bijna in verslikte toen ik mijn naam hoorde door die maar al te bekende stem.
‘Raina.’ Klonk er vlak achter me. Ik wilde me niet omdraaien maar toch deed ik het waar ik onmiddellijk spijt van kreeg.



Pam Pam Pam ... Ik weet het niet zeker maar het kan zijn dat ik morgen geen stukje kan posten, maar ik zal wel mijn best doen als ik kudo's en reacties krijg (a)