011

De bus stopte net voor het winkelcentrum, zodat de mensen die de bus namen niet te ver moesten lopen. Geduldig zat ik te wachten tot een ouder vrouwtje de bus af was tot ik ook eindelijk naar buiten kon. En toen ik eenmaal buiten was kon ik niet vlug genoeg terug binnen zijn.
Ik snelde naar de grote, glazen ingangdeuren van het grote winkelcentrum voor me en gooide één ervan dankbaar open. Ik liep naar binnen en hield toen even stil. Ik keek rond me. Het was pas half tien en toch waren er al veel mensen.
Ik keek naar een paar winkels die het dichts bij mij waren en liep toen een klein winkeltje waar ze geweldige koffie verkochten binnen. Ik kwam niet veel in het winkelcentrum, maar als ik er was, was hier altijd de eerste halte waar ik stop hield. Er kwamen niet veel mensen in het kleine winkeltje, mede doordat er iets verderop een veel grotere en bekendere koffiezaak was, maar de mensen die hier kwamen, waren altijd heel vriendelijk voor elkaar. Het waren dan ook vooral ouderen die de drukte van de andere, jongere en bekendere koffiezaak wouden ontlopen.
Ik liep naar de toonbank en vroeg voor mijn favoriete koffie, een cappuccino en toen het meisje achter de toonbank hem mij overhandigde bedankte ik haar en overhandigde haar glimlachend het geld. Daarna liep ik terug naar buiten en begon de winkeltjes af te struimen.

Af en toe hield ik halt bij een winkeltje, maar vond dan dat de kleren te duren of te onorigineel waren. Ik had net voor ik naar de bushalte vertrok thuis vlug nog wat geld uit mijn spaarpot gehaald. Ik had maar 50 euro mee, omdat ik niet meer wou opdoen en toch niks speciaals nodig had.
Toen ik opnieuw een winkel binnenliep en erachter kwam dat ook hier niets hing dat me ook meer een beetje aanspoorde om het te passen of zelfs maar te kopen stak het me tegen en besloot dat ik evengoed iets kon gaan eten, het was immers al rond de middag ondertussen.
Toen ik naar de deur van het winkeltje beende sprong iets in mijn oog en ik draaide me onbewust om naar het fluogele kledingstuk dat mijn aandacht had getrokken. Met mijn blik nog steeds op het topje gericht en mijn aandacht weg van de deur voor me liep ik plots tegen iemand aan. Het was een redelijk harde botsing en ik voelde hoe achteruit strompelde en uiteindelijk op mijn kont viel. Mijn hoofd vloog met een ruk omhoog en ik keek rond naar het iets of iemand waardoor ik op de grond lag. Daarna zag ik hem. Een blonde jongen, die net als mij, met een pijnlijke blik op de vloer zat en met een verdwaasde blik rond zich zat te kijken.
Oh nee. Hij was het. Hij van school. Ik had tegen iemand van de populaire jongens gelopen. Ik had even goed gewoon tegen de duivel kunnen lopen.
Ik was tegen Niall gelopen.