010

Toen het vijf over half negen was liep ik naar buiten. Ik was graag op tijd voor de bus, zodat ik niet op het laatste nippertje zou toekomen of met mijn handen in de lucht achter een vertrekkende bus zou moeten lopen, en het was toch wel zo’n tien minuten stappen tot de dichtstbijzijnde bushalte. Ik dook wat dieper in mijn grote regenjas tegen de snijdende wind en begon sneller te lopen zodat ik het wat warmer zou krijgen. Ik liep langs allemaal kleine huisjes met zo van die schattige tuintjes vooraan. Ik had ieder huis al zo’n tienduizend keer gezien en bleef nog steeds geboeid naar de huisjes staren. Hier in dit kleine dorpje waren alle huisjes speciaal. Ze hadden allemaal een verschillende kleur en sommige waren zelfs zo opvallend geschilderd dat er toeristen foto’s van namen. Zo passeerde ik iedere ochtend een groen geschilderd huis.
Ik had mezelf voorgenomen dat ik later ook in zo’n opvallend huis zou wonen. En er ook mensen foto’s van mijn huis zouden nemen.
Ik merkte dat ik onwillekeurig langzamer was gaan lopen en nu al bijna stilstond. Ik begon terug sneller te lopen.
Vijf minuten later kwam de bushalte al in zicht en ik begon nog sneller te lopen. Ik keek even op mijn horloge. Ik had nog zo’n kleine vijf minuten voor de bus kwam en er stond nog steeds geen volk aan de bushalte. ‘Misschien is het te koud om buiten te komen.’ Mompelde ik. Toen ik toekwam aan de bushalte graaide ik in mijn kleine handtasje naar mijn portemonnee om er het gepaste geld voor de bus al uit te halen. Sinds kort was het weeral gestegen tot drie euro en een half. Ongelooflijk gewoon! Voor een klein ritje naar het centrum. Maar ja… Wat deed je eraan?
Ik graaide in mijn klein geld en toen ik net mijn portemonnee weer had toegedaan en weggestopt kwam de bus in de verte af. Vlug stak ik mijn hand omhoog zodat hij me niet straal zou voorbijrijden, en stapte toen dichter naar de straat toe.
Toen de bus voor me stond en de deuren opengingen stapte ik dankbaar naar binnen en genoot eventjes van de warmte die zich in de bus had verspreidt. Ik overhandigde vlug de chauffeur het geld en ging toen een plaatsje achterin zoeken. Toen ik me goed had geïnstalleerd had zakte ik nog wat meer in de stoel weg.