Masked || O26

Er waren al een paar langzame liedjes gepasseerd en nog steeds stond ik met deze jongen te dansen. De eerste drie liedjes hadden we in stilte gedanst, maar nu begon ik eigenlijk pas te beseffen dat ik niets wist van deze jongen.
‘Wie ben je eigenlijk?’ Ik had onmiddellijk al spijt van de directheid van mijn vraag. Kon ik dat nu niet een beetje subtieler aanpakken? Doordat ik zo direct was, stonden we nu stil in het midden van de dansvloer.
‘Gaan we de magie van het gemaskerd bal nu echt verpesten?’ Hij legde mijn handen terug goed en begon weer met me te dansen.
‘Maar ik mag toch weten met wie ik dans?’
‘Als je morgenvroeg beneden aan de trappen wacht, zal je daar terug zien.’ Het was niet echt wat ik wilde als antwoord, maar ik kan er wel mee leven. Gewoon dat morgenvroeg wachten en dan kan ik zien met wie ik dans.
Ik knikte en weer danste we in stilte verder.
‘Hé, die Blaine heeft precies ook geen vrienden. Hij zit daar maar alleen in een hoekje.’ Zei hij na ongeveer een minuutje.
Woede begon op te borrelen. Ik begon hem juist een beetje te vergeten en nu begint hij er weer over? Dank je wel! Echt waar. Hij had naar de hoek geknikt waar Blaine zat maar ik weigerde om die kant uit te kijken. Shannen had gelijk, ik moest hem vergeten en daar zal ik van nu af aan mee beginnen.
‘Spreek die naam alsjeblieft niet uit.’ Ik wilde dreigend overkomen maar het kwam er alleen maar smekend uit.
‘Hoezo? Is er iets gebeurd tussen jullie?’ Ik schrok ervan dat hij nog van niets wist. Heel de school wist ongeveer wel al van iets. Oh ja, maar hij kent me niet. Juist.
‘Blaine vind zich veel te goed om tegen me te praten. Ik wilde hem helpen de eerste schooldag maar hij negeerde me gewoon.’ Ik zweeg even. ‘En dat doet hij alleen maar tegen mij. Hij is echt een rotzak!’ Ik had mijn handen van hem gehaald zodat ik die in de lucht kon gooien en kon praten met de nodige gebaren. Mijn stem was luider geworden waardoor een paar mensen mijn kant op keken. Het kon me niets schelen. Niemand wist toch wie ik was.
‘Misschien heeft hij wel een goede reden. Misschien doet hij zo tegen jou omdat jij al eerder zo tegen hem hebt gedaan.’ Oké, nu kon ik mijn oren niet geloven! Hij zit Blaine nog te verdedigen? Wat een zak.
‘Wat jij wilt. Dans maar met jezelf!’ Siste ik naar hem terwijl ik van hem wegliep. Eerst wilde ik terug om de stoel gaan zitten waar ik eerder zat maar toen besefte ik dat ik echt geen zin maar had in een feestje dus besloot ik maar om naar mijn kamer te gaan.



Ik ben terug Vroeger dan normaal. Maar ik ben echt teleurgesteld. Twee reacties op ongeveer een week tijd? Dat vind ik nu echt jammer.